Στο πρόσφατο πρώτο συνέδριο της Δράσης εγκρίθηκαν οι προγραμματικές της θέσεις για την Παιδεία ύστερα από διεξοδικές αντιπαραθέσεις και ψηφοφορίες.
Η εκτίμηση της Δράσης είναι ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα δεν υποστηρίζει την έμφυτη τάση των παιδιών να μάθουν, να καταλάβουν και να δημιουργήσουν επειδή επιβραβεύει τον νεκρό τύπο και ποτέ την ουσία. Η εκπαιδευτική και παιδαγωγική πράξη στην Ελλάδα σήμερα, σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, είναι, δυστυχώς, ασφυκτικά πνιγερή. Ταυτοχρόνως, το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα της σπατάλης και της αναποτελεσματικότητας που διέπει το σύνολο της Δημόσιας Διοίκησης στο ελληνικό κράτος.
Με δυο λόγια: το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι επιζήμιο για τα παιδιά και ανοικονόμητο για τους χρηματοδότες του.
Η Δράση προτάσσει τέσσερις στόχους για το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος, τις τέσσερις εκπαιδευτικές βαθμίδες, την επαγγελματική εκπαίδευση και τη διά βίου εκπαίδευση.
Στόχος 1 – Ποιότητα: Θεμελιώδες κριτήριο ποιότητας η ΔΡΑΣΗ θέλει τον βαθμό δημιουργικότητας, πρωτοτυπίας και νέων ιδεών που εκλύεται με τη φροντίδα και συμπαράσταση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Κεντρική αρμοδιότητα για την επίτευξη αυτού του στόχου η Δράση θέλει να έχουν οι εκπαιδευτικοί της πράξης σε κάθε βαθμίδα και κάθε ειδικότητα. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναγνωριστούν ως ειδήμονες παιδαγωγοί, να έχουν σημαντική αυτονομία στην τάξη και αποφασιστικές αρμοδιότητες για την πολιτική και τη διοίκηση της σχολικής τους μονάδας. Πρέπει να έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα για την επιλογή σχολικών βιβλίων και διδακτικών μεθόδων και πρέπει να υποστηρίζονται στην επαγγελματική τους ωρίμανση συστηματικά σε όλη τους την καριέρα.
Στόχος 2 – Αποτελεσματικότητα: Η οργάνωση και η χρηματοδότηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων. Η Δράση προτείνει να μεταφερθεί το διοικητικό επίκεντρο της εκπαίδευσης στη σχολική μονάδα και να χρηματοδοτείται η εκπαιδευτική μονάδα μέσω επιδότησης των γονέων ώστε να γίνει ο γονέας υπεύθυνος και ενεργός συνεργάτης του εκπαιδευτικού ιδρύματος που μεγαλώνει το παιδί του.
Η σημερινή γενική σπατάλη, όπως για παράδειγμα, στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού της εκπαίδευσης, με την οποία πληρώνονται εκπαιδευτικοί για να αποφεύγουν τη δουλειά τους, πρέπει να σταματήσει.
Στόχος 3 – Προσβασιμότητα (ή ίσες ευκαιρίες)
Καμία απολύτως εξαίρεση: ούτε χρώμα ούτε φυλή ούτε φύλο ούτε εθνοτική προέλευση ούτε θρησκεία ούτε κοινωνική θέση ούτε αναπηρία, τίποτα· κανένα παιδί που ζει και κατοικεί στην Ελλάδα, έστω και προσωρινά, δεν μπορεί να εξαιρείται από την πλήρη και ενεργητική φροντίδα του εκπαιδευτικού συστήματος· επιπλέον, με τους ίδιους όρους, κανένας ενήλικος κάτοικος της Ελλάδας, δεν μπορεί να εξαιρείται από οποιαδήποτε εκπαιδευτική υπηρεσία.
Στόχος 4 – Εξωστρέφεια: Το εκπαιδευτικό μας σύστημα οφείλει να ανοίξει στη γεωγραφική γειτονιά μας, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στον υπόλοιπο κόσμο. Εκτός από άριστη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, η αγγλική γλώσσα πρέπει να διδάσκεται ως δεύτερη γλώσσα σε τόσο υψηλό επίπεδο που να εξασφαλίζει στους μελλοντικούς πολίτες της χώρας τη δικαιωματική τους πρόσβαση στις πηγές της παγκόσμιας πληροφορίας και την αβίαστη επικοινωνία με τη διεθνή κοινότητα. Ταυτόχρονα, ο σεβασμός στην εθνοτική ποικιλία της σύγχρονης κοινωνίας της Ελλάδας, επιβάλλει γλωσσική και πολιτισμική διδασκαλία, κατά περίπτωση και κατά την κρίση των υπεύθυνων παιδαγωγών. Το ίδιο πνεύμα πρέπει να εφαρμοστεί και σε όλους τους τομείς· ο εθνοκεντρισμός που κυριαρχεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα αποτελεί περιοριστικό και εκπτωχυντικό παράγοντα.
Δημοσιεύτηκε 17.03.2010