Skip to content
parliament

Συμπληρώθηκαν 100 ημέρες διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Μολονότι ο νέος πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να του δοθεί περίοδος χάριτος, νομίζουμε ότι τη δικαιούταν. Μετά όμως από 100 ημέρες είναι καιρός να γίνουν μερικές πρώτες παρατηρήσεις.

Η νέα κυβέρνηση ανέλαβε λίγες εβδομάδες πριν από κρίσιμες συζητήσεις για το Κυπριακό και λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό κληρονόμησε διαδικασίες που είχαν μεν εξ ολοκλήρου δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά για τις οποίες είχε εξασφαλίσει τη σύμφωνο γνώμη της Ν.Δ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έδειξε ότι τόσο η Κυπριακή όσο και η Ελληνική πολιτική ηγεσία δεν είχαν καμιά επαφή με τις προσδοκίες και τα όνειρα του Κυπριακού λαού. Για την μετά το δημοψήφισμα στάση της κυβέρνησης την ευθύνη φέρει αποκλειστικά πια η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Στο σημείο αυτό σημειώνουμε με πολύ ανησυχία ότι η κυβέρνηση, φοβούμενη εν προκειμένω και την σκιά της, επιμένει στην εθνική πολιτική που οδήγησε στο αδιέξοδο. Δηλώνει ότι εξακολουθεί να επιδιώκει την επανένωση του νησιού, δηλαδή εμφανίζεται να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει ένα βελτιωμένο σχέδιο Ανάν που θα τύχει τόσο της αποδοχής των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων.

Η πολιτική αυτή είναι, κατά τη γνώμη μας, καταδικασμένη να αποτύχει. Η Βόρειος Κύπρος, είναι φανερό ότι στο επόμενο διάστημα, θα δει θεαματική βελτίωση της οικονομίας της και θα αποκτήσει όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα ανεξαρτήτου κράτους χωρίς όμως επίσημη αναγνώριση. Θα είναι θέμα χρόνου 10-15 ετών για να επιτύχει και την επίσημη αναγνώριση. Η συνεχής αύξηση της γεωστρατηγικής σημασίας της Τουρκίας θα συμβάλλει αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Η πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή θα οδηγήσει στο μέλλον σε διχοτόμηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα υπέρ των Ελληνοκυπρίων.

Αντιθέτως αν η κυβέρνηση απέβαλλε τις φοβίες της και επεδίωκε λύση σήμερα στη βάση δύο ανεξαρτήτων κρατών και μάλιστα πριν από τον εφετινό Δεκέμβριο θα είχε, πιστεύουμε, σοβαρές ελπίδες να επιτύχει ό,τι θα συμβεί στο μέλλον αλλά με ουσιαστικά ανταλλάγματα υπέρ των Ελληνοκυπρίων. Η πρόωρη και ανεπιφύλακτη δέσμευση ότι θα στηρίξει τις Τουρκικές ευρωπαϊκές φιλοδοξίες έχει νόημα μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας προσπάθειας πραγματικής και οριστικής επίλυσης του Κυπριακού. Η ιστορική ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια.

Και στο ζήτημα της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς αγώνες η κυβέρνηση παρέλαβε διαμορφωμένη μια δυσάρεστη κατάσταση χωρίς να έχει άλλη επιλογή από το να προσπαθήσει να ολοκληρώσει στο πάρα πέντε ό,τι προ πολλού έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί. Ελπίζουμε να τα καταφέρει. Δυστυχώς, όπως γίνεται συνήθως, η παθολογική ανάγκη για αυτοπροβολή των περισσοτέρων υπουργών οδήγησε σε υπερβολές που χωρίς να συμβάλλουν στην επιτάχυνση της ολοκλήρωσης των έργων προκάλεσαν διεθνείς ανησυχίες και ζημιά στην Ελλάδα που θα εκδηλωθεί κατά πάσα πιθανότητα με μικρότερη του αναμενόμενου προσέλευση.

Η ανάγκη ολοκλήρωσης των έργων κάτω από ασφυκτική χρονική πίεση θα οδηγήσει ασφαλώς σε εξω-διαδικαστικές υπέρογκες δαπάνες της τελευταίας στιγμής ή/και σε υποβιβασμό ποιοτικών και ποσοτικών απαιτήσεων. Η κυβέρνηση θα πρέπει να δημοσιοποιήσει όλες τις μετά την 7η Μαρτίου εκταμιεύσεις, αποφάσεις για αλλαγές προδιαγραφών κ.λπ. για να υπάρξει σαφής εικόνα του τι απεφάσισε και έπραξε η ίδια (έστω και αν νομίζει ότι, κάτω από τις συνθήκες, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς).

Εξαιρετικά απογοητευτικοί ήταν οι χειρισμοί της κυβέρνησης στο χώρο της οικονομίας. Αντί να προχωρήσει, όπως είχε υποσχεθεί, σε μια τίμια και αδιάβλητη απογραφή της κατάστασης που θα της επέτρεπε να απευθυνθεί στον Ελληνικό λαό και να πει: «Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτή η πραγματικότητα επιτάσσει να κάνουμε τα ακόλουθα», προτίμησε να κινηθεί όπως ακριβώς εκινείτο η προηγούμενη κυβέρνηση.

Μισόλογα, υπονοούμενα περί κακή κατάστασης, συνεχής όμως διαβεβαίωση ότι όλες οι δαπανηρές προεκλογικές δεσμεύσεις θα τηρηθούν στο ακέραιο (άρα η κατάσταση δεν είναι και τόσο κακή;), συστηματική απόκρυψη χρεών και υποχρεώσεων με το πρόσχημα να μη διαταραχθούν οι αγορές ή να μη ξυπνήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κ.λπ. Αναβολή, αναβολή, αναβολή, μια για τις ευρωεκλογές, μια για του Ολυμπιακούς.

Αυτή φαίνεται να είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Το μήνυμα των ευρωεκλογών ήταν, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ότι τα εκλογικά σώματα τιμώρησαν τις κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. φαίνεται να το κατάλαβε εγκαίρως και το αξιολόγησε ως εντολή να μη κυβερνά. Πάντως, όπως και να το κάνουμε, όσο απομακρυνόμαστε από την 7η Μαρτίου η λήψη ορθών αποφάσεων δεν θα γίνεται ευκολότερη (όπως ίσως ελπίζει η κυβέρνηση).

Η τελευταία παρατήρηση αφορά την στάση της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά αυτό που ονομάζεται διαπλοκή και γενικά τη διάχυτη διαφθορά. Είναι πιστεύουμε ορατή σε όλους η προσπάθεια που καταβάλλεται εκ μέρους όλων των εμπλεκομένων στα κυκλώματα εξουσίας/οικονομίας να φτιάξουν τις σχέσεις τους με την κυβέρνηση.

Το ερώτημα είναι τι κάνει η κυβέρνηση. Που είναι οι νόμοι, οι ενέργειες  που θα περιόριζαν τη διαπλοκή; Που είναι το μήνυμα, το κλίμα, η ένδειξη έστω, που θα σηματοδοτούσε ότι κάτι καινούργιο γίνεται στις εφορίες, τις πολεοδομίες, στην αστυνομία, στα νοσοκομεία; Είναι αρκετό ότι σε καίρια θέση του Υπ. Εθνικής Άμυνας τοποθετήθηκε δικαστικός; Στις 100 πρώτες ημέρες η νέα διακυβέρνηση δεν διαπίστωσε πουθενά τίποτε; Και εδώ αναβολή; Για να δοθεί ο χρόνος στον χαμαιλέοντα  της διαφθοράς να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα;

Οι πρώτες 100 ημέρες δεν δικαιολογούν αισιοδοξία. Αντιθέτως προετοιμάζουν το έδαφος για μια νέα περίοδο αργής και αναποτελεσματικής διαχείρισης. Αλλά είπαμε, έστω, είναι οι 100 πρώτες ημέρες. Η περίοδος χάριτος. Από εδώ και πέρα θα δούμε τι θα κάνει η νέα διακυβέρνηση.

 

 

Back To Top