Το πολιτικό χρήμα

«Δεν εκβιάζομαι! Είμαι αμείλικτος απέναντι σε όλα τα φαινόμενα διαφθοράς! Απ’ όπου και αν προέρχονται!».

Το ρεφρέν (όρθιοι οι βουλευτές της Ν.Δ. χειροκροτούν παρατεταμένα) των ομιλιών του κ. Καραμανλή στη Βουλή.

Στο δικαστήριο του Μονάχου, ο ένας μετά τον άλλο, τα στελέχη της Siemens δηλώνουν ότι το 2% του τζίρου της επιχείρησης στην Ελλάδα χρησιμοποιείται για το λάδωμα υπουργών και λειτουργών της διοίκησης.

Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε εναντίον μιας επιχείρησης (της Siemens) που ομολογεί ότι για να κάνει τη δουλειά της στην Ελλάδα δωροδοκεί. Αυτό το 2% του τζίρου για λάδωμα δεν φαίνεται να εμπίπτει στον ορισμό της διαφθοράς του κ. Καραμανλή. Διότι αν ενέπιπτε θα ήταν… προφανώς, αμείλικτος. Αλλωστε, δεν χρειάζονται νέες αποδείξεις: Πόσες φορές δεν ζήτησα από τον κ. Καραμανλή και τον κ. Αλογοσκούφη να καταργήσουν τα μαύρα λεφτά των καναλαρχών και των εκδοτών; Το δικό τους 2%, στον δικό τους τζίρο – που είναι τουλάχιστον δύο φορές μεγαλύτερος από τον τζίρο της Siemens στην Ελλάδα.

Η παραοικονομία φθάνει, λένε, το 30%+ της συνολικής οικονομίας.

Σε αυτό το περιβάλλον τι νόημα έχει η συζήτηση για το πολιτικό χρήμα; Κατά τη γνώμη μου, ένα μόνο: Να παραμυθιάσει για άλλη μια φορά την κοινή γνώμη. Να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι κάτι μπορεί να γίνει.

Τι θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος να γίνει, χωρίς βέβαια να περιμένει ότι τα κόμματα θα συναινέσουν; (Για το κραυγαλέο μαύρο ταμείο των εκδοτών και καναλαρχών τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται να κάνουν οτιδήποτε).

1. Να μειωθούν οι ανάγκες για λεφτά των υποψηφίων βουλευτών με τη δημιουργία μονοεδρικών περιφερειών των 30.000 ψηφοφόρων περίπου. Ετσι θα να είναι εφικτή η προσωπική επικοινωνία των υποψηφίων με τους ψηφοφόρους. Χωρίς ακριβές διαφημιστικές καμπάνιες, χωρίς πολυτελή φυλλάδια, χωρίς πανάκριβα τηλεφωνικά κέντρα.
2. Να καταργηθούν η κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων και η δωρεάν παραχώρηση τηλεοπτικού χρόνου. Να απαγορευτεί στα πιστωτικά ιδρύματα η χορήγηση δανείων στα κόμματα. Μπορεί να νομίσετε ότι παραδοξολογώ. Πολλοί ισχυρίζονται ότι θα έπρεπε να γίνει το αντίθετο: Να αυξηθεί η κρατική επιχορήγηση και να απαγορευτεί η ιδιωτική. Αν θυμάμαι σωστά, το 2007 η Ν.Δ. έλαβε από τον προϋπολογισμό περί τα 30 εκατ. ευρώ και έδειξε χρέη 75 εκατ. Πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά; Η κρατική επιχορήγηση για τις προεδρικές εκλογές των αχανών ΗΠΑ των 300 εκατ. κατοίκων φθάνει τα 54 εκατ. ευρώ για κάθε υποψήφιο. Περισσότερες πληροφορίες για τη χρηματοδότηση στις ΗΠΑ στη διεύθυνση: http://www. fec.gov/pages/ brochures/pubfund.shtml. Θα ήταν πολύ υγιέστερο αν η Ν.Δ. ήταν υποχρεωμένη να αναζητήσει τη χρηματοδότησή της από τους οπαδούς της. Με ένα πλαφόν 2.000 ευρώ ετησίως π.χ. Τώρα, βρέξει χιονίσει, η Ν.Δ. εισπράττει από τον προϋπολογισμό. Αν έπρεπε να ζητήσει λεφτά από τους οπαδούς της, πολύ γρήγορα θα καταλάβαινε αν κάνει σωστά τη δουλειά της, αν οι ψηφοφόροι είναι ευχαριστημένοι μαζί της. Πώς θα μπορούσε να ενισχύσει κανείς τη διαφάνεια; Με το να μπορεί κάθε εισφορά σε κόμμα μέχρι το ύψος του πλαφόν των 2.000 ευρώ να δικαιολογείται ως δαπάνη στη φορολογική δήλωση. Και αντίστοιχα μέχρι 1.000 ευρώ σε ένα υποψήφιο και μόνο σε εκλογικό έτος. Ετσι ο προϋπολογισμός θα συμμετείχε έμμεσα στην πολιτική δαπάνη.
3. Να υιοθετηθεί η πρόταση του Πάσχου Μανδραβέλη να βγαίνουν στο Διαδίκτυο όλες οι αποφάσεις, οι προμήθειες, οι κρατικές δαπάνες, οι διαγωνισμοί. Να είναι εύκολο (διότι δεν φθάνει να είναι οι πληροφορίες στο Διαδίκτυο, πρέπει να είναι εύκολο να τις βρεις) σε οποιονδήποτε να διαπιστώσει σε ποιες θέσεις έχει τοποθετηθεί ο κουμπάρος κάποιου υπουργού και πόσα λεφτά κερδίζει (δεν είναι προσωπικά δεδομένα τα λεφτά που πληρώνει ο ελληνικός λαός). Να είναι εύκολο σε οποιονδήποτε να διαπιστώσει σε ποια τιμή προμηθεύτηκε νάρθηκες το νοσοκομείο της Ικαρίας. Να είναι εύκολο να δει όποιος θέλει πού πήγαν τα λεφτά του ΕΤΕΡΠΣ. Να μπορεί όποιος θέλει να κάνει συγκρίσεις, κ.ο.κ.

Δεν πρόκειται να εξαφανιστεί η διαφθορά. Αλλά μπορεί να περιοριστεί. Και πάντως δεν πρέπει να χάνονται ευκαιρίες περιορισμού της όπως αυτή που μας δίνει η υπόθεση της Siemens. Οι Αμερικανοί εντόπισαν το πρόβλημα και η Siemens δεν μπορεί να το κρύψει. Μπορούμε τώρα εμείς να φθάσουμε την υπόθεση στα άκρα. Επιβάλλοντας στη Siemens να επιστρέψει στον προϋπολογισμό τα 100 εκατ. ευρώ τουλάχιστον που ξόδεψε για λάδωμα και αποκλείοντάς την από τις προμήθειες του Δημοσίου μέχρις ότου μας πει πού πήγαν τα λεφτά. 

Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 29.06.2008