Skip to content

Στις 21 Ιουνίου από των στηλών της Εστίας αναρωτήθηκα αν η κυβέρνηση φοβάται τη Siemens. 

 

Αφορμή για το ερώτημα ήταν η αμηχανία της κυβέρνησης απέναντι στο αίτημα μου να επιβληθεί στη Siemens πρόστιμο (ή να ζητηθεί έκπτωση, οι νομικοί θα επιλέξουν την προσφορότερη προσέγγιση) τουλάχιστον ίσο με το ποσό που μόνη της η Siemens ομολογεί ότι διέθεσε για να «λαδώσει» υπουργούς, κόμματα και αξιωματούχους (100 εκ. ευρώ +). Εζήτησα ακόμη να αποκλειστεί η Siemens από τις προμήθειες του Δημοσίου μέχρις ότου αποκαλύψει ποιοι υπήρξαν οι αποδέκτες της γενναιοδωρίας της.

 

Εξήγησα ότι η δωροδοκία φουσκώνει τη τιμή των προϊόντων και υπηρεσιών της Siemens και ότι συνεπώς οι Έλληνες φορολογούμενοι κατέληξαν να πληρώσουν τα «δώρα».

 

Την ίδια αμηχανία έδειξε η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή απέναντι στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που περιτύλιξαν διάφορα αριστοτεχνικά δομημένα ομόλογα υψηλού κινδύνου και τα εμφάνισαν ως αθώες επενδυτικές ευκαιρίες. 

 

Και στις δύο περιπτώσεις (Siemens και δομημένα ομόλογα) το κράτος όφειλε –κατά τη γνώμη μου βέβαια-  να στραφεί κατά των επιχειρήσεων που με τις δόλιες ενέργειες τους έβλαψαν τους Έλληνες φορολογούμενους. 

 

Δεν θα επανερχόμουν, αν την περασμένη εβδομάδα δεν είχα διαβάσει δύο πληροφορίες που με ερέθισαν.

 

  1. Η Γερμανία επέβαλε πρόστιμο 200 εκ. ευρώ στη Siemens επειδή, κατά παραβίαση της γερμανικής νομοθεσίας, «λάδωσε» ξένους αξιωματούχους. Η Γερμανία εφαρμόζει τη γερμανική νομοθεσία που έμμεσα προστατεύει και τους Έλληνες φορολογούμενους. Η ελληνική κυβέρνηση αντιθέτως δεν επιδιώκει να πάρει πίσω τα λεφτά με τα οποία η Siemens υπερτιμολόγησε τις υπηρεσίες της. Γιατί;
  2. Στις 27 Ιουνίου, στο Herald Tribune, διάβασα ότι οι αρχές της Μασαχουσέτης εστράφησαν κατά της ελβετικής τράπεζας UBS επειδή διέθεσε ένα τύπο ομολόγων χωρίς να προειδοποιήσει τους πελάτες της ότι υπήρχε ο κίνδυνος να μη μπορέσουν να εισπράξουν τα λεφτά τους. Οι ελληνικές αρχές αντιθέτως δεν εστράφησαν κατά των χρηματοπιστωτικών οργανισμών που παραπλάνησαν τους «ανίδεους» (κατά Αλογοσκούφη) των ταμείων. Γιατί;

 

Μια όχι παράλογη απάντηση στα δύο «γιατί» είναι ότι η κυβέρνηση φοβάται ότι η δικαστική διεκδίκηση αποζημίωσης θα αναγκάσει τη Siemens και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα –προκειμένου να αποσείσουν τις ευθύνες τους- να αποκαλύψουν στοιχεία και ανθρώπους που η κυβέρνηση προτιμά να μη γίνουν γνωστά.

 

Μπορεί να υπάρχουν και άλλες ευλογοφανείς απαντήσεις. Δεν τις γνωρίζω. Είναι πάντως αδύνατο να πιστέψω ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί θεωρούν ότι μια εταιρεία μπορεί, χωρίς καμιά συνέπεια για την ίδια, να λαδώνει αδιάντροπα στην Ελλάδα, υπουργούς, κόμματα και αξιωματούχους. Και όχι μόνο να το κάνει αλλά και να το διαφημίζει στα δικαστήρια του Μονάχου. 

 

Αν έτσι πιστεύει ο κ. πρωθυπουργός της νέας διακυβέρνησης να μας το πει. Άλλως να κάνει το καθήκον του: Να προστατεύσει τα συμφέροντα των Ελλήνων φορολογουμένων επιδιώκοντας –εδώ και τώρα- να πληρώσει η Siemens όσα μοίρασε για λάδωμα.

 

Το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου διευκολύνει τον πρωθυπουργό με το να μη ζητάει και αυτός την τιμωρία της Siemens δεν απαλλάσσει τον πρωθυπουργό της ευθύνης να προστατεύσει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Εστία” 30.06.2008

Back To Top