“100 δισ. για τις τσέπες κάποιων…” είναι ο τίτλος τους ρεπορτάζ σας για τηλεοπτική συζήτηση μεταξύ του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτη και της κας Ντόρας Μπακογιάννη που βασίστηκε στον ισχυρισμό του κ. Λαλιώτη ότι δήθεν επέτυχε να εξοικονομήσει 100 δισ. χάρις στην επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης που έκανε. Το επιχείρημα δεν είναι καινούργιο. Το ανέφερε ο κ. Λαλιώτης και με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της κατασκευαστικής σύμβασης τον περασμένο Οκτώβριο.
Τη 13η Οκτωβρίου 2000, τα ΝΕΑ φιλοξένησαν άρθρο μου στο οποίο ανέτρεπα σημείο προς σημείο τον ισχυρισμό του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτη ότι από την επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης για το αεροδρόμιο στα Σπάτα ωφελήθηκε τάχα το Δημόσιο το εκπληκτικό ποσό των 100 δις δραχμών και αποδείκνυα ότι, αντιθέτως, από την επαναδιαπραγμάτευση αυτή προέκυψε ζημία μεγαλύτερη από 200 δις.
Κατέληγα με την πρόταση που επαναλαμβάνω: Να συμφωνήσει ο κ. Λαλιώτης να ανατεθεί σε μια διεθνούς κύρους ελεγκτική εταιρεία (π.χ. Arthur Andersen, Price Waterhouse, κ.λπ.) να εξακριβώσει και να τεκμηριώσει το συνολικό όφελος ή την συνολική ζημία που προκάλεσε η επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης. Διότι όπως και να το κάνουμε 100 δις δραχμές είναι πολλά λεφτά. Όποιος αναλάβει αυτή την εκτίμηση θα πρέπει να αξιολογήσει τις αλλαγές που επέφερε ο κ. Λαλιώτης και να λάβει υπόψη του και να κοστολογήσει τη διετή καθυστέρηση που προκάλεσε η επαναδιαπραγμάτευση. Για παράδειγμα πρέπει να εκτιμηθεί το όφελος της απελευθέρωσης των 5.500 στρεμμάτων του Ελληνικού (πόσο αποτιμάται η απελευθέρωση μιας έκτασης που, με το αεροδρόμιο σε λειτουργία, αξίζει περισσότερο από ένα τρισ. δρχ) δύο χρόνια νωρίτερα. Όπως επίσης πρέπει να εκτιμηθεί το όφελος που θα είχε το Δημόσιο από την κατά δύο χρόνια ενωρίτερα λειτουργία του αεροδρομίου στα Σπάτα (αξίας 660 δις δραχμών).
Τελικά το πραγματικό κέρδος από ένα τέτοιο έλεγχο των συνεπειών της επαναδιαπραγμάτευσης θα είναι ελπίζω να ευαισθητοποιήσει τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτη και ελπίζω και άλλους σε μια παράμετρο κόστους που συστηματικά αγνοείται. Το κόστος του δογματισμού (να έχει το Δημόσιο την πλειοψηφία σε βάρος των δημοσίων εσόδων, της κερδοφορίας και της ποιότητας), το κόστος της καθυστέρησης, το κόστος της αναβολής, το κόστος της ατέρμονης συζήτησης. Θα συνειδητοποιήσει ο κ. Λαλιώτης, ελπίζω, ποια είναι η κοινωνική επιβάρυνση από την επί οκταετία καθυστέρηση έναρξης του μετρό της Θεσσαλονίκης, από την συνεχή αναβολή της κατασκευής των υπογείων χώρων στάθμευσης, από την κυβερνητική αδιαφορία απέναντι στο κυκλοφοριακό χάος που ζημιώνει χρονικά όλους του κατοίκους των ελληνικών πόλεων, κ.λπ., κ.λπ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα” 23.02.2001
Σχετικές δημοσιεύσεις
