Skip to content

Στην ελληνική αγορά εργάζονται 4.300.000 εργαζόμενοι. Από αυτούς, περίπου 1.000.000 είναι στοn δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, 1.900.000 προσφέρουν εξαρτημένη εργασία στον ιδιωτικό τομέα και 1.400.000 είναι αυτοαπασχολούμενοι. Τις τελευταίες εβδομάδες η ελληνική οικονομία, η Ελλάδα, δέχεται συνεχείς και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις με απεργίες. Τα εμπορικά λιμάνια, εδώ και μήνες, δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει περιοριστεί αισθητά. Οι οικονομικές συναλλαγές εμποδίζονται από την απεργία στην Τράπεζα της Ελλάδoς. Τόνοι σκουπιδιών σκορπάνε μικρόβια και δυσοσμίες στις πόλεις. Το μετρό και ο ηλεκτρικός δεν λειτούργησαν για τουλάχιστον μια μέρα. Πριν από μερικούς μήνες παρέλυσε η παιδεία.

Τέτοια φαινόμενα θα μπορούσαν να συμβούν σε καιρό πολέμου. Ο βομβαρδισμός ενός λιμανιού ή ενός σταθμού της ΔΕΗ θα είχε παρόμοια αποτελέσματα με εκείνα που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες. Σε περίπτωση πολέμου, όμως, το κράτος θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να αποκαταστήσει το ταχύτερο τις βλάβες. Και όχι μόνο αυτό. Θα επιχειρούσε να προκαλέσει ανάλογα πλήγματα στον εχθρό προκειμένου να αποθαρρύνει νέες επιθέσεις. Επειδή όμως δεν έχουμε πόλεμο -με την κλασική έννοια του πολέμου- η κυβέρνηση φαίνεται να πιστεύει ότι δεν έχει υποχρέωση να αποκρούσει τις επιθέσεις που δέχεται η χώρα. Η παθητική αυτή στάση, στάση εξευμενισμού του εχθρού, υποθάλπει νέες και σφοδρότερες επιθέσεις κατά της Ελλάδας. Οχι μόνο δεν αντιστέκεται η κυβέρνηση, αλλά ούτε καν προσπαθεί να αποτιμήσει τις ζημίες που προκαλούν οι απεργίες στην οικονομία. Πόσο θα επηρεάσουν τον ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ, την απασχόληση, τις επενδύσεις;

Θα έχετε παρατηρήσει, φαντάζομαι, ότι όσοι απεργούν ανήκουν στο 1.000.000 των εργαζομένων στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν κατά μέσο όρο διπλάσιες ή τριπλάσιες αποδοχές από τον μέσο όρο των αποδοχών του 1.900.000 εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Εχουν το προνόμιο της μονιμότητας, καλύτερες παροχές υγείας και αφού αποχωρήσουν από την εργασία έχουν πολύ καλύτερες συντάξεις από τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Στον πόλεμο, ο ρεαλισμός υπαγορεύει την άποψη: ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος, ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και οι αυτοαπασχολούμενοι αγρότες, επιχειρηματίες, επαγγελματίες ελπίζω να σκεφθούν ποιοι είναι οι πολιτικοί τους φίλοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζει ανεπιφύλακτα τους απεργούς, τους επιτιθέμενους στην ελληνική οικονομία; Το ΠΑΣΟΚ, που ευθυγραμμίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τάσσεται και αυτό ανεπιφύλακτα στο πλευρό των απεργών; ΄Η μήπως η Ν.Δ., που κάνει ό,τι μπορεί ώστε να εξευμενίσει τους επιτιθεμένους; Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι η Ν.Δ. ως αντιπολίτευση υπερψήφισε τις προκλητικά χαριστικές ρυθμίσεις του κ. Βενιζέλου για τη ΔΕΗ. Αλλά και η αιφνίδια μεταστροφή του κ. Αλογοσκούφη σε ό,τι αφορά τους εργαζομένους στην καθαριότητα δεν αποτελεί απόδειξη προσπάθειας εξευμενισμού των απεργών; Μόνο το ΚΚΕ τόλμησε να ψελλίσει κάτι για τη ΔΕΗ, αλλά γρήγορα φρόντισε να ευθυγραμμιστεί με τα άλλα κόμματα. Το κυβερνητικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο αν κάτι κάνει σίγουρα, είναι να κατοχυρώσει τις προνομιακές ιδιαιτερότητες των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι αγρότες, οι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες δεν έχουν πολιτικούς φίλους. Τα πολιτικά κόμματα είναι εχθροί τους, επειδή υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα εκείνους που τους βλάπτουν, τους εχθρούς τους. Κάνουν λάθος τα εμπορικά επιμελητήρια και οι σύλλογοι που ελπίζουν ότι με αγωγές και μηνύσεις θα λύσουν τα δυσβάστακτα προβλήματα που τους δημιουργούν οι απεργίες. Πολιτική λύση πρέπει να επιδιώξουν. Να στηρίξουν εκείνες τις δυνάμεις που θα προβάλλουν αντίσταση σε αυτούς που τους επιτίθενται. Και επειδή τέτοιες πολιτικές δυνάμεις δεν υπάρχουν σήμερα, να βοηθήσουν να φτιαχτούν. Να πάψουν να ψηφίζουν τους φίλους των εχθρών τους. Αυτό είναι το συμφέρον τους.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουν όσοι δεν εργάζονται στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ότι όλα τα σημερινά πολιτικά κόμματα είναι σε τελική ανάλυση εχθροί τους επειδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποστηρίζουν τους απεργούς, εκείνους που τους βλάπτουν, που τους προκαλούν ζημιές. Στον πόλεμο, ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου.

Οπως έγραψα ήδη στην «Καθημερινή», άκουσα στην τηλεόραση τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να δηλώνει ότι αν η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ δεν ήταν υπεύθυνη συνδικαλιστική οργάνωση, θα μπορούσε να βυθίσει στο σκοτάδι την Ελλάδα. Αν ο αρχηγός του τουρκικού επιτελείου δήλωνε ότι, αν η Τουρκία δεν ήταν υπεύθυνη χώρα, θα μπορούσε να καταλάβει τη Λέσβο σε 24 ώρες, θα θέλατε η κυβέρνησή μας να κάνει πως δεν άκουσε την απειλή; Να μην κάνει απολύτως τίποτε;

 

Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 18.03.2008

Back To Top