Ο κ. Μάνος έχει το λόγο.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, με δυο νομίζω εξαιρέσεις ανήκουμε όλοι σε κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση του κ. Ζολώτα.
Αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις η Κυβέρνηση θα συγκεντρώσει πιστεύω γύρω στις 298 ψήφους. Στη σπάνια, σπανιότατη αυτή ομοθυμία, στήριζε και στηρίζει ακόμη, για την ώρα τουλάχιστον, ο ελληνικός Λαός τις ελπίδες του ότι η Κυβέρνηση αυτή, απαλλαγμένη από το σύνδρομο του πολιτικού κόστους, θα πάρει επιτέλους τα ανορθωτικά μέτρα που χρειάζεται ο Τόπος μας.
Η οικουμενικότητα της στήριξης της Κυβέρνησης μπορεί να προκαλέσει ένα πρόβλημα, να δημιουργήσει στη Κυβέρνηση την εσφαλμένη εντύπωση ότι όλα όσα κάνει τυχαίνουν της γενικής επιδοκιμασίας, να πάθει δηλαδή ό,τι παθαίνουν όλα τα καθεστώτα όταν δεν έχουν αντιπολίτευση.
Αισθάνομαι γι’ αυτό, μολονότι είμαι Βουλευτής της Συμπολίτευσης, αυξημένη την υποχρέωσή μου να τοποθετούμαι κριτικά απέναντι στη Κυβέρνηση.
Οι προγραμματικές δηλώσεις, κατά την άποψή μου, δεν περιείχαν τίποτα περισσότερο απ’ ότι είχε ήδη ανακοινωθεί στον Τύπο. Τίποτα δεν έγινε σαφέστερο, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι κυριολεκτικά εντάσσεται σε ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα που ανταποκρίνεται στον προβλεπόμενο χρόνο ζωής της Κυβέρνησης που είναι μόνο 4 μήνες.
Τίποτα απ’ όσα μας διάβασε ο κ. Ζολώτας δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύπτει τις ελπίδες του ελληνικού Λαού, που όπως προανέφερα περιμένει από την Κυβέρνηση να απαλλαγεί από το σύνδρομο του πολιτικού κόστους και να προχωρήσει με θάρρος και με φαντασία στην ανόρθωση. Άλλωστε τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και ο κ. Παπανδρέου δήλωσαν ότι τα μέτρα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση θα τα έπαιρναν και οι ίδιοι μόνοι τους. Με άλλα λόγια και οι δύο Αρχηγοί ομολόγησαν ότι για τέτοια μέτρα δε χρειαζόταν Κυβέρνηση Οικουμενική .
Ελπίζω, λοιπόν, να διαψευσθώ, κύριοι συνάδελφοι, αλλά φοβούμαι ότι στο τέλος της 4μήνου ζωής αυτής της Κυβέρνησης όχι μόνον δε θα έχουν περιορισθεί τα προβλήματα που δημιουργούν τα τεράστια ελλείμματα του δημόσιου τομέα αλλά θα έχουν φορτωθεί νέα αβάσταχτα βάρη στις πλάτες του ελληνικού Λαού και θα έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο η ήδη εξαιρετικά χαμηλή ανταγωνιστικότητά μας. Και θα συμβεί και κάτι χειρότερο ακόμη: Θα έχει υπονομευθεί η αξιοπιστία του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Διότι ο ελληνικός Λαός θα διερωτηθεί εύλογα: Μα, μόνοι τους δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα. Και όλοι μαζί πάλι δεν μπορούν να τα λύσουν;
Ο σύντομος χρόνος που έχω στη διάθεσή μου δεν μου επιτρέπει παρά μόνο μία αναγκαστικά αποσπασματική τεκμηρίωση της απαισιόδοξης τοποθέτησής μου. Η Κυβέρνηση έθεσε ως βασικό στόχο της δημοσιονομικής της πολιτικής για το 1990 τον περιορισμό των καθαρών δανειακών αναγκών του δημοσίου τομέα κατά ποσοστό 2,5% έως 3% του ΑΕΠ. Πώς θα γίνει αυτός ο περιορισμός; Κατά το 1/3 μόνο, με μείωση των δαπανών. Κατά 1/3 με αύξηση των φόρων και κατά 1/3 ακόμη με αύξηση των τιμολογίων των δημοσίων οργανισμών και των οργανισμών κοινής ωφελείας.
Όπως αντιλαμβάνεσθε οι αυξήσεις και των φόρων και των τιμολογίων είναι κάτι το σίγουρο. Θα το μάθουμε στο τέλος αυτής της εβδομάδος μόλις ψηφίσουμε την Κυβέρνηση και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται αμέσως. Για τις μειώσεις όμως των εξοργιστικών δαπανών του δημόσιου τομέα, που αυτές έχουν προκαλέσει τα προβλήματα που καλούμεθα σήμερα να αντιμετωπίσουμε και που προκαλούν τους καινούριους φόρους και τις αυξήσεις στα τιμολόγια, γι’ αυτές τις μειώσεις των δαπανών τι μας λέει η Κυβέρνηση; Τίποτα απολύτως. Συνιστά επιτροπές οικονομιών κατά Υπουργείο. Μα καλά ούτε μία συγκεκριμένη δαπάνη δεν μπόρεσε να βρει η Κυβέρνηση και να πει ότι αυτή θα τη μειώσει; Ούτε μία; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Στη θέση του κ. Πρωθυπουργού δε θα δεχόμουν να επιβληθεί ούτε μία δραχμή σε νέους φόρους ή σε αυξημένα τιμολόγια, αν ταυτόχρονα δε μου υποδεικνυόταν άλλη μία συγκεκριμένη δραχμή περικοπής των δαπανών. Ούτε μία δραχμή δε θα δεχόμουν να επιβάλω καινούργιο φόρο ή αυξημένο τιμολόγιο, αν την ίδια στιγμή δε μου υποδεικνυόταν από πού θα κόψω άλλη μία δραχμή από τις δαπάνες.
Δυο λόγια για την έκτακτη εισφορά του εισοδήματος. Από την εισφορά, κύριοι συνάδελφοι, αναμένεται να εισπραχθούν 8 δις, δραχμές, αν είμαστε τυχεροί. Από την ανατίμηση της βενζίνας κατά 10 δραχμές θα εισπραχθούν αδαπάνως για το Δημόσιο 80 δις δραχμές. Με άλλα λόγια με 11 δραχμές στη βενζίνα δε θα χρειαζόταν η επιβολή της έκτακτης εισφοράς.
Θέλω να σας θυμίσω, ότι από το 1985 η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει ότι η ανώτατη κλίμακα φορολογίας εισοδήματος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 50%, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει ο φορολογούμενος να αποδίδει στη φορολογία μεγαλύτερο μέρος από εκείνο που κρατάει για τον εαυτό του. Τη θέση αυτή υιοθέτησε και το ΠΑΣΟΚ και με νόμο που έφερε καθιέρωσε το 50% ως ανώτατο φορολογικό συντελεστή. Ο νέος αυτός συντελεστής ίσχυσε για πρώτη φορά για τα εισοδήματα 1988.
Τώρα, η Οικουμενική Κυβέρνηση έρχεται και καταπίνει τα όσα υπεστήριζαν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα που τη στηρίζουν και επιβάλλει αναδρομικά στα ίδια ακριβώς εισοδήματα που μόλις ελαφρύνθηκαν έκτακτη εισφορά. Γιατί και με ποια αιτιολογία;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας): Όχι αναδρομικά.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Αναδρομικά κύριε Πρόεδρε, από το 1988. Με ποια λοιπόν δικαιολογία θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα οι ίδιοι που πάντα τα πληρώνουν, οι σχετικά λίγοι που πληρώνουν κανονικά τους φόρους. Μήπως ξεχάσαμε αυτά που είπε ο Υπηρεσιακός Υπουργός Οικονομικών, πριν από λίγες μέρες μόλις, για την έκταση της φοροδιαφυγής; Γιατί να πληρώσουν μόνο οι νομοταγείς;
Σήμερα γίνεται πολύς λόγος για κυβερνήσεις συνεργασίας, για έλλειψη αυτοδυναμιών κ.λπ. Η νέα αυτή κατάσταση οδηγεί, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, σε συχνές αλλαγές κυβερνήσεων, διαφορετικού ενδεχομένως πολιτικού προσανατολισμού.
Είναι φαντάζομαι φανερό, ότι κάτω από τέτοιες συνθήκες, κύριοι συνάδελφοι, η αποτελεσματικότητα αυτών των κυβερνήσεων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της δημόσιας διοίκησης. Δε θα εξαρτηθεί από την ποιότητά της μόνο η αποτελεσματικότητα των κυβερνήσεων, αλλά και ο περιορισμός της διαφθοράς και των τεραστίων ελλειμμάτων του Δημοσίου.
Ενώ λοιπόν θα περίμενα στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης ότι θα περιλαμβανόταν ειδικό κεφάλαιο με εξαγγελίες σπουδαίων πρωτοβουλιών για τη δημόσια διοίκηση, δεν άκουσα λέξη. Και όμως η σύνθεση και στήριξη της σημερινής Κυβέρνησης της δημιουργεί την υποχρέωση να προτείνει και να θέσει σε εφαρμογή ένα συνολικό σχέδιο διοικητικής μεταρρύθμισης που θα στηρίξουν και θα συνεχίσουν να στηρίζουν μέχρι την ολοκλήρωσή του όλες οι πολιτικές δυνάμεις που σήμερα απαρτίζουν την Οικουμενική Κυβέρνηση.
Για το περιβάλλον οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης είναι τελείως απογοητευτικές. Έχουμε γενικότητες χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα και αν μπορώ να πω ως μαϊντανό τη φράση, “θα αυξηθούν οι δαπάνες προστασίας του περιβάλλοντος”, ωσάν η αύξηση των δαπανών να φθάνει για να λυθούν τα προβλήματα. Αν ήταν έτσι δε θα υπήρχε πρόβλημα για επίλυση στη Χώρα μας μετά από 8 χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, γιατί κάθε χρόνο αυξανόντουσαν όλες οι δαπάνες αλλά τα προβλήματα όχι μόνο δε λύθηκαν, αλλά αντιθέτως μεγάλωσαν. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν για το περιβάλλον της Αθήνας και τις συνθήκες ζωής που επικρατούν σ` αυτήν, αφού φιλοδοξούμε να φιλοξενήσουμε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για το Μετρό και το νέφος δεν άξιζε ούτε μία λέξη στις προγραμματικές δηλώσεις; Η λέξη “νέφος” δεν αναφέρθηκε στις προγραμματικές δηλώσεις. Αυτό το πρόβλημα δεν το έχουμε εδώ στην πρωτεύουσα;
Θα ήθελα τώρα να πω 2-3 πράγματα που δεν κοστίζουν τίποτα, που όμως θα ήταν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση και θα μπορούσαν να παρθούν στη χρονική διάρκεια ζωής αυτής της Κυβέρνησης. Μεθαύριο θα αυξηθεί η τιμή της βενζίνης και γράφτηκε στις εφημερίδες ότι το λίτρο θα αυξηθεί κατά 10 δραχμές. Ας αυξήσει την τιμή της βενζίνης η Κυβέρνηση κατά 11 δραχμές το λίτρο, αλλά να μην αυξήσει την τιμή της αμόλυβδης βενζίνης που αποτελεί προϋπόθεση για αυτοκίνητα νέας τεχνολογίας και οπωσδήποτε αυτά τα αυτοκίνητα αποτελούν την προϋπόθεση για να φύγει το νέφος από την Αθήνα.
Με άλλα λόγια τι προτείνω: Να υπάρξει ένα ισχυρότατο φορολογικό κίνητρο για τη χρησιμοποίηση αυτοκινήτων νέας τεχνολογίας. Δε θα κοστίσει απολύτως τίποτα. Με αυτό, μάλιστα, που λέω, ότι μία δραχμή παραπάνω σε όλους τους τύπους πλην της αμόλυβδης, θα έχουμε αυξημένο έσοδο.
Να εφαρμόσει η Κυβέρνηση από την 1η Ιουλίου όλους τους κανόνες που θέσπισε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα για καθαρά αυτοκίνητα και να μην περιμένει το 1992 για την καθιέρωση αυτής της υποχρέωσης, όπως ακριβώς έκανε προ ολίγου καιρού η Ολλανδία.
Το νέφος της Αθήνας μας κοστίζει μερικές εκατοντάδες νεκρούς το χρόνο από αναπνευστικές παθήσεις. Μας κοστίζει τη δυσφορία όλων των Αθηναίων. Μας κοστίζει την κατακόρυφη πτώση του τουρισμού στην Αθήνα και αναρίθμητες άλλες ζημιές. Καιρός είναι, επιτέλους, κάτι να γίνει. Και μπορεί κάτι να γίνει τώρα απ` αυτήν την Κυβέρνηση.
Αντί να φορολογηθούν αναδρομικά, όπως είπα πριν τα κέρδη των επιχειρήσεων, να μελετηθεί η επιβολή μιας φορολογίας σε συνάρτηση με τους ρύπους που εκπέμπουν οι επιχειρήσεις, ή με την τοξικότητα των λυμάτων που διοχετεύουν στο δίκτυο της αποχέτευσης, ή και στη γη.
Με άλλα λόγια και εδώ να χρησιμοποιηθεί η φορολογία, ως ένα εργαλείο για την επιβολή επιχειρηματικής συμπεριφοράς, φιλικής προς το περιβάλλον.
Θα έπρεπε ακόμα η Κυβέρνηση να βάλει εμπρός μέσα στους επόμενους δύο μήνες, κινητοποιώντας αποκλειστικά ιδιωτικούς πόρους, ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα κατασκευής χώρων στάθμευσης στην Αθήνα, κάτω από πλατείες, κάτω από δημόσια κτήματα, κάτω από λόφους, κάτω από το Λυκαβηττό. Γιατί εάν δεν κινηθούμε γρήγορα, μέσα σε δέκα χρόνια το υφιστάμενο οδικό δίκτυο, δε θα φθάνει ούτε καν για την αποθήκευση των αυτοκινήτων. Η πόλη μας θα έρθει σε πλήρη ακινησία.
Πρέπει, ακόμα η Κυβέρνηση να βάλει κάποια τάξη τώρα στην οικοδομική αναρχία που προκάλεσε ο αποκαλούμενος “νέος ΓΟΚ”. Όταν ψηφίστηκε ο νέος ΓΟΚ σε αυτή τη Βουλή προειδοποίησα ότι θα κριθεί αντισυνταγματικός. Κρίθηκε αντισυνταγματικός. Ήρθε η κυβέρνηση με τον κ. Παπαστεφανάκη και τροποποίησε τον ΓΟΚ και είχα πει μέσα σε αυτήν την Αίθουσα ότι και η τροποποίηση θα κριθεί αντισυνταγματική. Κρίθηκε και αυτή αντισυνταγματική τον Ιούνιο του 1989. Και σήμερα όποιος θέλει να κτίσει υπόκειται στον εκβιασμό των γειτόνων. Με ένα τέτοιο κανονιστικό περιβάλλον, είναι φυσικό να ανθεί η αυθαιρεσία, που και αυτή με τη σειρά της συμβάλλει στην καταστροφή του περιβάλλοντος.
Για να σωθούν τα δάση, ιδίως της Αττικής όπου η αξία της γης είναι εξαιρετικά υψηλή, μία είναι η λύση: Να χαρακτηριστούν μια για πάντα σε χάρτη οι περιοχές που θέλουμε να είναι δάσος, όπως κάνουμε για το σχέδιο πόλης.
Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει σε αυτήν την Αίθουσα, ότι η δουλειά αυτή, ειδικώς για το Νομό Αττικής, μπορεί να τελειώσει σε τρεις το πολύ μήνες, επειδή είναι έτοιμη όλη η υποδομή για μία τέτοια ρύθμιση. Υπάρχουν χάρτες, υπάρχουν αεροφωτογραφίες, υπάρχουν χάρτες χρήσεων γης, υπάρχει νομοθετημένο ρυθμιστικό σχέδιο, υπάρχουν όλα! Η θέληση και το θάρρος λείπουν!
Μήπως, δεν μπορεί η σημερινή Κυβέρνηση να δεσμευθεί ότι θα βάλει εμπρός το μετρό μέσα στους επόμενους 2 ή 3 μήνες; Τι λείπει; Υπολογίστε ότι με το μετρό κάθε εργαζόμενος Αθηναίος θα κερδίσει κατά μέσο όρο 30 λεπτά της ζωής του κάθε μέρα, μειώνοντας το χρόνο μετακίνησής του. Είμαστε 2.000.000 εργαζόμενοι στην Αθήνα, με μισή ώρα κέρδος, είναι 1.000.000 ανθρωποώρες κάθε μέρα, 250.000.000 ανθρωποώρες το χρόνο. Εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η αύξηση της παραγωγικότητας.
Προσπάθησα με λίγα παραδείγματα να εξηγήσω γιατί, μολονότι θα ψηφίσω, βέβαια, την Κυβέρνηση, οι προγραμματικές της δηλώσεις δεν μου προκάλεσαν αισιοδοξία. Ελπίζω και εύχομαι οι εξελίξεις να με διαψεύσουν, αλλιώς η μόνη λύση θα είναι η επαναφορά της ενισχυμένης αναλογικής, προκειμένου να μπορέσει με αυξημένη αυτοδυναμία να κυβερνήσει μόνη η Νέα Δημοκρατία. Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Σχετικές δημοσιεύσεις
