Εχω γράψει για τους εύπορους και βολεμένους συντηρητικούς μου φίλους που ό,τι κι αν συμβεί θα ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία. Διότι έτσι πάντα ψήφιζαν και ας τους στενοχώρησε η παράταξη. «Ποιος θα φανταζόταν ότι η παράταξη του Καραμανλή (του πρώτου βεβαίως) θα έφτανε το κατάντημα του ΠΑΣΟΚ;», αναρωτιούνται, αλλά δεν αλλάζουν.
Ο κίνδυνος να επικρατήσει ο συνασπισμός ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών. Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Να σωθεί η Νέα Δημοκρατία!
Πώς; Το ταχύτερο εκλογές πριν καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να εδραιωθεί στην πρώτη θέση των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος. Τα δελτία ειδήσεων (σχολίων) των μεγάλων καναλιών στρώνουν το έδαφος. Προεξοφλούν εκλογές τον Απρίλιο. Προεξοφλούν ότι κανένα κόμμα δεν θα συγκεντρώσει πλειοψηφία στη Βουλή, οπότε θα γίνουν ξανά εκλογές τον Ιούνιο μαζί με τις ευρωεκλογές. Στις εκλογές του Ιουνίου θα ισχύει ο νέος εκλογικός νόμος που δεν επιτρέπει τους συνασπισμούς και δίνει στο πρώτο κόμμα δώρο 50 εδρών. Ετσι, με κυρίαρχο σύνθημα «Καραμανλής ή χάος», ελπίζεται ότι θα καταφέρει η Νέα Δημοκρατία να επανέλθει αυτοδύναμη με πλειοψηφία 2-3 εδρών. Να επανέλθει δηλαδή εκεί που είναι σήμερα μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Σας φαίνεται λογικό αυτό το σενάριο; Εμένα, όχι.
Το σενάριο όμως (που σ’ εμένα φαίνεται τελείως παράλογο) διαμορφώνει τις σκέψεις και πράξεις των υπουργών. Η αναξιοπιστία του προσχέδιου του προϋπολογισμού που κατατέθηκε μπορεί να ερμηνευθεί και να κατανοηθεί ως μια κυνική προεξόφληση απριλιανών εκλογών που θα ακολουθηθούν από ένα δίμηνο αναταραχής που θα οδηγήσουν σε νέες εκλογές. Για όλα όσα θα συμβούν στα έσοδα και έξοδα του προϋπολογισμού, για όλα όσα θα συμβούν στην πραγματική οικονομία, θα φταίει η καλά προετοιμασμένη «ακυβερνησία». Το λάθος του ΠΑΣΟΚ (να ήταν το μόνο…) είναι ότι δεν αναδεικνύει τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας αλλά ζητά μέτρα που -αν εφαρμοστούν- θα μεγαλώσουν τα προβλήματα. Το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να το θέλει, διευκολύνει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς που αποβλέπουν στην εδραίωση του εκλογικού διακυβεύματος των δεύτερων εκλογών: «Καραμανλής ή χάος».
Το σενάριο περιέχει και πρόσθετες παραμέτρους. Ανασχηματισμός μετά τον προϋπολογισμό. Μετακίνηση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών σε άλλο υπουργείο. Η δική σας λογική τι λέει; Τι είναι προτιμότερο, να εκτελέσει τον προϋπολογισμό αυτός που τον οραματίστηκε και τον συνέταξε ή κάποιος άλλος ουρανοκατέβατος; Αν ο συντάκτης γνωρίζει ότι δεν θα έχει την ευθύνη της εκτέλεσής του, δεν αυξάνουν οι πιθανότητες να περιλάβει ανέφικτους στόχους; Οπως αυτούς που περιλαμβάνει το προσχέδιο του προϋπολογισμού.
Τα κυβερνητικά σχέδια για εκλογές τον Απρίλιο, πιθανολογώ ότι θα ναυαγήσουν. Δεν πιστεύω ότι θα έχουμε εκλογές πριν από το 2010 (έτος εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας). Οπως έγραψα πιο πάνω, είναι παράλογο και ανεύθυνο να οδηγηθεί η χώρα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις για να επανέλθει η Νέα Δημοκρατία εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, με πλειοψηφία 2-3 βουλευτών. Προεξοφλώ ότι υπάρχουν μερικοί στη Νέα Δημοκρατία με αρκετή λογική ώστε να «σκοτώσουν» το επικίνδυνο σενάριο. Αλλά αν κάνω λάθος και δεν έχει μείνει κανένας με κοινή λογική στη Νέα Δημοκρατία, υπάρχει και πρόσθετος λόγος που θα ματαιώσει τα κυβερνητικά σχέδια. Η οικονομική πραγματικότητα -που δεν ελήφθη υπόψη κατά τη σύνταξη του προσχεδίου του προϋπολογισμού- είμαι βέβαιος ότι θα προσγειώσει την κυβέρνηση. Τα προβλήματα του προϋπολογισμού δεν θα περιμένουν τον Απρίλιο για να εκδηλωθούν. Θα εκδηλωθούν νωρίτερα και θα καταγραφούν από τους πιστωτές της ελληνικής οικονομίας που θα επιδιώξουν να προστατευθούν. Η κατάσταση της πραγματικής οικονομίας θα ματαιώσει κάθε σκέψη εκλογών. Ετσι νομίζω.
Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση; Πολλά, αλλά θα περιοριστώ σε μερικά ενδεικτικά από εκείνα που μπορεί να κάνει η συγκεκριμένη κυβέρνηση και να τα κάνει άμεσα:
– Ανασύσταση αυτόνομου υπουργείου Οικονομικών με πανίσχυρο εξωκοινοβουλευτικό υπουργό. Τώρα και όχι μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού.
– Μεγάλη αύξηση των δημοσίων επενδύσεων που δεν θα προέλθει από την αύξηση της δημόσιας δαπάνης για επενδύσεις (διότι δεν έχει λεφτά ο προϋπολογισμός) αλλά από τη μετατόπιση των κονδυλίων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων σε έργα με σημαντική συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων. Παρά τη διεθνή κρίση υπάρχουν ακόμη κεφάλαια για μεγάλες και καλές επενδύσεις. Π.χ. Μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης συνδυασμένες με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δίκτυα ύδρευσης. Δημιουργία δικτύων ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης και άλλων νησιών με το κεντρικό δίκτυο της χώρας. Χώροι στάθμευσης σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.
– Ξεμπλοκάρισμα όλων των μεγάλων επενδύσεων που έχουν χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Θυμίζω την αγανάκτηση των Ισπανών επενδυτών που περιέγραφαν ότι 4 δισ. επενδύσεις σε ΑΠΕ λιμνάζουν στα συρτάρια των υπουργείων.
– Σημαντική επίσπευση των αποκρατικοποιήσεων που έχουν ήδη αποφασιστεί. Π.χ. των αεροδρομίων.
– Γρήγορη ολοκλήρωση της πώλησης της Ολυμπιακής ή κλείσιμο.
– Κατάργηση πέντε κλειστών επαγγελμάτων (έτσι, για να γίνει η αρχή).
– Περιορισμός κατά 50% τουλάχιστον πέντε φόρων υπέρ τρίτων (πάλι, για να γίνει η αρχή).
Δεν έχει νόημα να αναφερθώ σε φορολογικά μέτρα και περιορισμό δαπανών όσο δεν έχει εγκατασταθεί νέος υπουργός Οικονομικών.
Το μήνυμά μου είναι να πάψουμε να μιλάμε για εκλογές μέχρι το 2010 και να ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει τουλάχιστον να κάνει όσα μπορεί να κάνει (με τους ανθρώπους και τις δυνάμεις που διαθέτει)
Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 12.10.2008
Σχετικές δημοσιεύσεις
