Στις 27 Ιανουαρίου δημοσιεύτηκε στο «Πρώτο Θέμα» συνέντευξη της Σώτης Τριανταφύλλου στον Δημήτρη Δανίκα. Της ζητεί ο κ. Δανίκας να απαριθμήσει τις μεγάλες και αθεράπευτες ελληνικές παθογένειες. Αντιγράφω την απάντηση της κυρίας Τριανταφύλλου: «Οκνηρία. Αναβλητικότητα. Αρνηση ατομικής ευθύνης. Αποφυγή ενηλικίωσης. Οικογενειοκρατία. Αμοραλισμός. Αριστερίλα. Αμορφωσιά. Χωριάτικο πείσμα. Χωριάτικος φθόνος. Λατρεία της μετριότητας. Αγένεια. Ελληνίδα μάνα. Ελληνας πατέρας. Εσωστρέφεια. Εθνικισμός. Θρησκοληψία. Μισογυνία. Φτωχή σκέψη».
Δεκαεννέα αθεράπευτες παθογένειες σύμφωνα με την κυρία Τριανταφύλλου. Ενώ συμφωνώ με τις πιο πολλές, διαφωνώ μάλλον με την άποψη ότι είναι αθεράπευτες? οι περισσότερες τουλάχιστον.
Αναφέρθηκα εισαγωγικά στις κατά Τριανταφύλλου παθογένειες για να προσπαθήσω να αποτιμήσω με συντομία τη διαχείριση της κακοκαιρίας «Ελπίδα» (ποιος το σκέφτηκε το όνομα;!).
Η πρώτη μου παρατήρηση είναι ότι τα χιόνια στο Λεκανοπέδιο έλιωσαν και εξ όσων γνωρίζω δεν άφησαν «αποδεικτικά» της χιονόπτωσης. Η κυκλοφορία έχει αποκατασταθεί, όλα είναι όπως πριν. Παραμένει στη μνήμη μερικών χιλιάδων η απίστευτη κυκλοφοριακή ταλαιπωρία της Δευτέρας.
Την αγανάκτηση των ταλαιπωρημένων αξιοποίησαν τα μίντια και, το ένα φέρνει το άλλο, οδήγησαν τον κ. Τσίπρα να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης. Φτωχή σκέψη για ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει, τώρα που έλιωσαν τα χιόνια.
Για να έχετε μέτρο σύγκρισης. Στις πλημμύρες στη Μάνδρα, στη φωτιά στο Μάτι, θρηνήσαμε περισσότερους από εκατό νεκρούς και μεγάλες υλικές ζημιές. Πέρυσι στην Εύβοια δεν είχαμε απώλειες ζωών αλλά μια απίστευτη οικολογική καταστροφή από την ανεξέλεγκτη φωτιά.
Περιλαμβάνει η κυρία Τριανταφύλλου στις αθεράπευτες παθογένειες την οκνηρία, την αναβλητικότητα, την άρνηση της ατομικής ευθύνης, τον αμοραλισμό, την αριστερίλα, την αμορφωσιά, τη λατρεία της μετριότητας. Αναρωτιέμαι, δεν θα ήταν σοβαρότερος ο κ. Τσίπρας αν, αντί να καταθέσει πρόταση μομφής για την εφήμερη χιονόπτωση, είχε ελέγξει την κυβέρνηση για όσα δεν έχει ακόμη κάνει για να προστατέψει τη Μάνδρα και άλλους οικισμούς από πλημύρες από μπαζωμένα ρέματα; Ή τι δεν έχει κάνει για να σχεδιάσει πολεοδομικά με σωστές αντιπυρικές προδιαγραφές το Μάτι και όλες τις πευκόφυτες και εύφλεκτες παραλίες της Αττικής. Τα μίντια και ο κ. Τσίπρας, δυστυχώς όμως και η κυβέρνηση, δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται γι’ αυτά τα θέματα. Μέχρι την επόμενη καταστροφή. Μια τελευταία παρατήρηση. Οι μελέτες ρεμάτων και παραθαλάσσιων οικισμών προκαλούν πάντοτε αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις δεν δικαιολογούν αναβολή αλλά σωστή επιλογή των μελετητών που θα εργαστούν στο πεδίο και όχι από το γραφείο.
Δεν αναφέρθηκα στην Εύβοια διότι εκεί έχω εμπιστοσύνη ότι ο κ. Μπένος αν αφεθεί να κάνει τη δουλειά του θα τα καταφέρει.
Επανέρχομαι στην πρόσφατη χιονόπτωση με μερικές απορίες.
Η Αττική Οδός ισχυρίστηκε με ανακοίνωσή της ότι σε σύσκεψη πριν από τη χιονόπτωση είχε ζητήσει την απαγόρευση κυκλοφορίας των φορτηγών από την Κυριακή το βράδυ – όπως είχε γίνει και στην κακοκαιρία «Μήδεια» τον Φεβρουάριο 2021. Ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας ήταν αντίθετος λέγοντας ότι πρέπει να διασφαλιστεί η οικονομική-εφοδιαστική αλυσίδα. Ο υπουργός διέψευσε τους ισχυρισμούς της εταιρείας. Πρακτικά δεν τηρήθηκαν. Η σύσκεψη παραδόξως δεν μαγνητοσκοπήθηκε. Συμμετείχαν σε αυτήν πολλοί αρμόδιοι παράγοντες. Θα γνωρίζουν την αλήθεια. Ποιος μας παραπλανά; Η εταιρεία ή ο υπουργός;
Πριν από δύο χρόνια εξαιτίας χιονόπτωσης αποκλείστηκε η Εθνική Οδός στο ύψος της Μαλακάσας. Ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής τότε και σήμερα προανήγγειλε από τη Βουλή τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την οδική συμπεριφορά των πολιτών. Θα είναι, είπε, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης για την οδική ασφάλεια για το οποίο έχει εξασφαλιστεί χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και βρίσκεται στο τελικό στάδιο επεξεργασίας του.
Το συγκεκριμένο σχέδιο θα συνοδευτεί και από νομοθετική ρύθμιση με στόχο τη δημιουργία ενός πλαισίου εξακρίβωσης των αιτιών και καταλογισμού τυχόν ευθυνών σε περιπτώσεις σοβαρής διατάραξης ή και διακοπής της κυκλοφορίας στα εθνικά οδικά δίκτυα της χώρας.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής σημείωσε, ως παράδειγμα, πως «είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στα Βαλκάνια που τους χειμερινούς μήνες χρησιμοποιούμε αντιολισθητικές αλυσίδες και όχι χιονολάστιχα», επισημαίνοντας ότι η χρήση αλυσίδων δημιουργεί πολλά προβλήματα.
Με τις προθέσεις του κ. υπουργού Μεταφορών του Ιανουαρίου 2020 συμφωνώ χωρίς ενδοιασμούς. Ηταν απολύτως σωστές. Μετά όμως παρενέβη μια τουλάχιστον από τις δεκαεννέα παθογένειες της κυρίας Τριανταφύλλου. Η αναβλητικότητα. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε τουλάχιστον να εφοδιαστούν υποχρεωτικά με χιονολάστιχα κατά τους χειμερινούς μήνες όλα τα αυτοκίνητα της Τροχαίας, του ΕΚΑΒ και της Πυροσβεστικής. Θα έπρεπε επίσης να γίνεται αυστηρότερος έλεγχος της κατάστασης των ελαστικών όλων των αυτοκινήτων όπως ορίζει το άρθρο 81 του ΚΟΚ. Δεδομένου ότι όλα τα αυτοκίνητα ελέγχονται από ΚΤΕΟ και τα ΚΤΕΟ ελέγχουν τα λάστιχα, φαντάζομαι ότι θα ήταν εύκολο να διαμορφωθεί εφαρμογή για τον έλεγχο. Ενδεχομένως οι ασφαλιστικές εταιρείες θα ήταν πρόθυμες να διαφοροποιήσουν τα τιμολόγιά τους ώστε να ευνοήσουν τη χρήση χιονολάστιχων τον χειμώνα.
Στην αγορά υπάρχουν φαρδιά φτυάρια για τα χιόνια. Τα αγνοούν όμως οι δημοτικοί υπάλληλοι και οι περισσότεροι κάτοικοι των χιονισμένων προαστίων που τους βλέπω στη τηλεόραση να παλεύουν με φτυάρια κατάλληλα για κηποτεχνικές εργασίες αλλά ακατάλληλα για εκχιονισμό.
Η τελευταία παρατήρηση αφορά τη στάθμευση στον δρόμο στις περιοχές όπου τα σπίτια έχουν κήπους και πάντως ακάλυπτους χώρους. Η παρουσία τους δυσχεραίνει τον καθαρισμό και δυσχεραίνει τη διέλευση άλλων αυτοκινήτων. Στα χιόνια, ένα αυτοκίνητο να φρακάρει, μπορεί να δημιουργηθεί ουρά από πίσω. Κάτι παρόμοιο έγινε και στο Μάτι από σταθμευμένα στους στενούς δρόμους αυτοκίνητα. Τα αυτοκίνητα δεν πρέπει να παραμένουν σταθμευμένα στον δρόμο ως αν ο δρόμος να είναι ιδιόκτητος. Πάντως πρέπει να φεύγουν όταν επίκειται χιονόπτωση.
Σε όλη νομίζω την ΕΕ, στις ΗΠΑ, στον Καναδά οι κάτοικοι ευθύνονται για τον εκχιονισμό της εισόδου τους και του πεζοδρομίου τους. Δεν είναι ευθύνη του δήμου ή του κράτους. Αν κάποιος γλιστρήσει, πέσει και τραυματιστεί, η ευθύνη βαρύνει τον ιδιοκτήτη που δεν καθάρισε το πεζοδρόμιο. Οι περισσότεροι ασφαλίζονται. Αυτά βέβαια είναι πολύ προχωρημένα πράγματα σε μια χώρα όπου ο πεζός περιφρονείται συστηματικά. Απόδειξη η τραγική κατάσταση των πεζοδρομίων.
Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα “Τα Νέα” 05.02.2022
Σχετικές δημοσιεύσεις
