Συνέντευξη στον Σεραφείμ Κωνσταντινίδη
Η δημοσιονομική απογραφή ήταν αναγκαία, αλλά δεν ανέδειξε όλη την αλήθεια. Κάλυψε ορισμένα θέματα, αλλά δεν αποκάλυψε την πραγματικότητα. Τη θέση αυτή διατυπώνει ο ανεξάρτητος βουλευτής κ. Στέφανος Μάνος, επιμένοντας στη σκληρή γραμμή της πολιτικής σοκ.
Με την άνεση που του προσφέρει η ιδιότητα του ανεξάρτητου βουλευτή, αποστασιοποιείται πλήρως από το ΠΑΣΟΚ που τον εξέλεξε και το οποίο αρνείται κάθε χρησιμότητα της απογραφής, αλλά και από τη Νέα Δημοκρατία, στέλεχός της για δεκαετίες, την οποία κατηγορεί για ατολμία.
Ο Στέφανος Μάνος είναι από τους λίγους πολιτικούς που δεν κρύβουν τη γνώμη τους. Ακόμα κι αν είναι δυσάρεστη για τους ψηφοφόρους, ακόμα κι όταν προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις. Σήμερα, με την άνεση του ανεξάρτητου βουλευτή, μπορεί να προκαλεί με την ειλικρίνειά του, απαλλαγμένος από το βάρος της κομματικής πειθαρχίας. Άλλωστε, η δημοσιονομική απογραφή και η πολιτική αντιπαράθεση που πυροδοτεί, προσφέρεται για μια συζήτηση χωρίς φόβο (αλλά με πάθος!) με τον κ. Μάνο, που καθώς διετέλεσε και υπουργός Οικονομίας, έχει γνώση του θέματος.
«Η δημοσιονομική απογραφή, όπως έγινε, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και φάρσα», λέει ξαφνιάζοντας τους συνομιλητές του. «Κάλυψε ορισμένα θέματα, αλλά δεν αποκάλυψε την πραγματικότητα. Μια από τις βασικές διαφορές στη δημοσιονομική διαχείριση της σημερινής κυβέρνησης από την προηγούμενη, εξηγεί, αφορά τον τρόπο καταγραφής του στρατιωτικού υλικού.» Πότε εγγράφεται η υποχρέωση του Δημοσίου; Την ημέρα της παραγγελίας ή την ημέρα παραλαβής του υλικού;
«Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ακολούθησαν τη δεύτερη μέθοδο με την αιτιολογία ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην παραδοθεί το υλικό που έχει παραγγελθεί και συνεπώς να επιβαρύνεται το δημόσιο χρέος, με ποσά που δεν οφείλονται, αφού δεν έχει παραληφθεί ο εξοπλισμός. Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τη μέθοδο της καταγραφής από την παραγγελία, με την έννοια ότι έχουν αναληφθεί υποχρεώσεις που πρέπει να είναι φανερές. Είναι προτιμότερη η προσέγγιση αυτή».
Υποχρεώσεις του Δημοσίου
Και προσθέτει: «Παράλληλα όμως η Νέα Δημοκρατία, που κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για απόκρυψη του χρέους, αρνείται να περιλάβει στο δημόσιο χρέος υποχρέωση που έχει αναλάβει το κράτος με νόμο. Να εισφέρει δηλαδή στο ΙΚΑ το 1% του ΑΕΠ ετησίως για τα τριάντα επόμενα χρόνια. Ανάλογες υποχρεώσεις έχει αναλάβει το Δημόσιο έναντι των ασφαλιστικών ταμείων του ΟΤΕ και της ΔΕΗ. Αν η απογραφή ήταν ειλικρινής, θα έπρεπε να είχαν καταγραφεί και οι επίσημες αυτές υποχρεώσεις, με συνέπεια το δημόσιο χρέος να είναι κατά 30-40 μονάδες του ΑΕΠ μεγαλύτερο από όσο κατέληξε η απογραφή. Στην πραγματικότητα, και τα δύο κόμματα κάνουν το ίδιο, δεν υπάρχει διαφορά».
Η τοποθέτηση αυτή μοιάζει σαν αποκάλυψη μιας συνωμοσίας σιωπής των δύο μεγάλων κομμάτων, θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε, αλλά ο κ. Μάνος δεν διστάζει: Τους συνδέουν, επιμένει, οι πολιτικοί λόγοι που οδηγούν στην απόκρυψη της πραγματικότητας. «Αν είχε αποκαλυφθεί το δημόσιο χρέος στις πραγματικές του διαστάσεις, δεν θα μπορούσαν να ισχυρίζονται ότι δεν θα ασχοληθούν με το Ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σταχυολόγησε ορισμένα πράγματα προκειμένου να τα αξιοποιήσει για κομματική εκμετάλλευση εις βάρος των προηγουμένων. Δεν ξέρουμε την πραγματική κατάσταση, ούτε θέλουμε να τη γνωρίζουμε. Αυτό άλλωστε είναι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, δεν ανέχεται την αλήθεια».
Είναι πολύ χαρακτηριστικό, υπενθυμίζει, ότι η κυβέρνηση Σημίτη είχε αναθέσει σε βρετανικό αναλογιστικό οίκο τη μελέτη του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας. Η μελέτη αυτή έμεινε στα συρτάρια επειδή όλοι συμφώνησαν ότι είναι καλύτερα να μην γνωρίζουμε.
Η Εμπορική Τράπεζα
Κι αν επισημανθεί η περίπτωση της Εμπορικής Τράπεζας, στην οποία έχει τεθεί το οξύ ασφαλιστικό πρόβλημα, η άποψη του κ. Μάνου είναι το ίδιο ξεκάθαρη: «Επειδή η Εμπορική Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει από την ερχόμενη χρονιά τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, η διοίκησή της αναγκάζεται να ασχοληθεί με το Ασφαλιστικό. Είναι φανερό ότι μόλις αρχίσει η πραγματική καταγραφή των υποχρεώσεων και γίνει γνωστή η αλήθεια, η τράπεζα παύει να έχει κεφάλαια. Η αναγκαστική αποκάλυψη της πραγματικότητας είναι αυτή που προκάλεσε το θέμα».
Χειμαρρώδης συνομιλητής ο κ. Μάνος, παραλαμβάνει χωρίς δισταγμό και μια ενδεχομένως προκλητική ερώτηση. Αν η κυβέρνηση ακολουθούσε τη δική σας οπτική και αποδεχόταν δημόσιο χρέος σε τόσο υψηλά επίπεδα, ποια θα ήταν η συνέχεια; Ποια θα ήταν τα επόμενα βήματα;
«Αν η σημερινή κυβέρνηση αποκάλυπτε την αλήθεια», απαντά, «θα εδραιωνόταν η εμπιστοσύνη ότι η χώρα έχει σοβαρή ηγεσία. Αυτό επιζητούν οι αγορές. Να έχουν εμπιστοσύνη ότι η κυβέρνηση της χώρας μπορεί να χειριστεί με υπευθυνότητα, αλλά κυρίως με ειλικρίνεια, τα προβλήματα. Τα τελευταία στοιχεία που ανακοινώθηκαν, δείχνουν ότι σε ένα τρίμηνο το δημόσιο χρέος αυξήθηκε πάνω 2 δισ. ευρώ. Ποιος φταίει για το αποτέλεσμα αυτό; Η προηγούμενη κυβέρνηση; Γιατί επιμένει να μονιμοποιήσει 250.000 συμβασιούχους υπαλλήλους, ανεβάζοντας τον αριθμό των υπαλλήλων του Δημοσίου σε πάνω από 550.000 υπαλλήλους. Όταν η Μεγάλη Βρετανία, που είναι πολύ μεγαλύτερη χώρα, έχει συνολικά 500.000 δημοσίους υπαλλήλους».
Οι κρατικές δαπάνες
Και συνεχίζει ακάθεκτος ο κ. Μάνος: «Πέραν της πραγματικής καταγραφής, η κυβέρνηση θα έπρεπε να προχωρήσει σε απαγόρευση αύξησης των κρατικών δαπανών. Καμία αύξηση δαπανών, ούτε και νέες προσλήψεις. Ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας επιτρέπει τις μεταθέσεις υπαλλήλων από υπηρεσίες που πλεονάζουν σε άλλες όπου υπάρχουν ελλείψεις. Θα έπρεπε να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες αυτές, και να μην γίνουν νέες προσλήψεις.
Επίσης θα έπρεπε να περιοριστεί η επιχειρηματική δραστηριότητα του κράτους ιδιαίτερα σε τομείς που προσφέρονται υπηρεσίες σε ανταγωνισμό με ιδιωτικές επιχειρήσεις. Κραυγαλέο παράδειγμα η Ολυμπιακή. Είναι ανήθικο αυτό που γίνεται με την Ολυμπιακή. Οι φορολογούμενοι, είτε ταξιδεύουν με την εταιρεία είτε όχι, υποχρεώνονται να πληρώσουν ένα ακόμα εισιτήριο προκειμένου να διατηρηθεί σε λειτουργία. Το Δημόσιο έχει επίσης πολλά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα έπρεπε να πωληθούν», προσθέτει.
Οι συνέπειες του χρέους
Αποφεύγουμε την απαρίθμηση των προς πώληση περιουσιακών στοιχείων του κράτους και καταφεύγουμε στην κοινή λογική των καθημερινών ανθρώπων. Ποιες πραγματικές συνέπειες έχει η αύξηση του δημοσίου χρέους;
Το μεγάλο ύψος του δημοσίου χρέους, εξηγεί, δεν είναι ουδέτερο. Το Δημόσιο πληρώνει κάθε χρόνο μεγάλα ποσά για το εξυπηρετήσει. «Αν το χρέος ήταν μικρότερο, θα μπορούσε να επωφεληθεί ο φορολογούμενος, πληρώνοντας λιγότερους φόρους. Η μείωση του δημοσίου χρέους ελαφρύνει άμεσα τις δαπάνες του κράτους, αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική πηγή μείωσης των κρατικών δαπανών», εξηγεί.
«Περιορισμός κρατικών δαπανών θα μπορούσε να επιτευχθεί και με μείωση των υποχρεώσεων για δημόσια έργα. Είχαμε προωθήσει παλαιότερα, θυμάται, την αυτοχρηματοδότηση μεγάλων έργων όπως το Αεροδρόμιο των Σπάτων, η γέφυρα του Pίου και η Αττική Οδός. Όλα τα μεγάλα έργα μπορούν να γίνουν με την ίδια μέθοδο. Γιατί το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης δεν γίνεται με βάση το προηγούμενο των Σπάτων και εκταμιεύονται κρατικές δαπάνες; Ανάλογη είναι η εικόνα και με τα διόδια των εθνικών οδών. Βρίσκονται σε υπερβολικά χαμηλά επίπεδα και δεν έχουμε δρόμους».
Ο Στέφανος Μάνος δεν αρνείται ότι είναι απογοητευμένος από τον νέο κρατικό προϋπολογισμό. Γενικότερα ο προϋπολογισμός, επισημαίνει, «είναι όπως όλοι σχεδόν οι προηγούμενοι. Δεν υπάρχει η εικόνα μιας νέας πολιτικής. Μικρορρυθμίσεις που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν αλλάζουν τίποτα, όπως και στον αναπτυξιακό νόμο, που περιλαμβάνει πολλές θετικές διατάξεις, οι οποίες όμως δεν αλλάζουν το επενδυτικό τοπίο».
Η ανάπτυξη, οι επενδύσεις και τα φορολογικά
Το θέμα της ανάπτυξης και των επενδύσεων είναι φανερά από τα αγαπημένα του κ. Μάνου. «Δεν μπορούμε να περιμένουμε επενδύσεις, αν δεν λυθεί το χωροταξικό πρόβλημα», λέει με έμφαση. «Υπάρχουν σχέδια επενδύσεων που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, παρά τις προσπάθειες είκοσι ετών, επειδή προσκρούουν σε χωροταξικά προβλήματα, σε τοπικά συμφέροντα.
Το κράτος έχει μεγάλες εκτάσεις και θα έπρεπε να τις παραχωρεί δωρεάν προκειμένου να γίνουν επενδύσεις, αντί να δίνει επιδοτήσεις. Αν το κράτος ήθελε να γίνουν επενδύσεις, θα έλυνε τουλάχιστον σε ορισμένες περιοχές το χωροταξικό θέμα, αλλά δεν υπάρχει ούτε θέληση ούτε θάρρος.
Εξάλλου και στο φορολογικό νομοσχέδιο, προσθέτει, εμφανίζεται η ίδια ατολμία. Θα πρότεινα τη γενναία μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και την αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα, τα ποτά και τα καύσιμα, τρεις τομείς που έχουμε τη χαμηλότερη φορολογία στην Ευρώπη».
Ταυτόχρονα με τη μείωση των συντελεστών φορολογίας στις επιχειρήσεις, θα καταργούσε και τα αφορολόγητα αποθεματικά ώστε να μην υπάρχει διακριτική μεταχείριση επιχειρήσεων, και θα διατηρούσε τη φορολογία μερισμάτων στα επίπεδα που φορολογούνται οι καταθέσεις και τα ομόλογα. «Αντί αυτού», προσθέτει με έμφαση, «βλέπουμε συνεχή προσπάθεια με αναπτυξιακούς νόμους, ένα σύστημα που έχει εκθρέψει στρατιές μεσολαβητών και χρηματιζόμενων δημοσίων υπαλλήλων».
Πέρασε η ώρα και ο Στέφανος Μάνος αναχωρεί βιαστικά από το γραφείο του για να μιλήσει στη Βουλή. Θα τα πει πάλι, χωρίς δισταγμό.
«Συνήθως εσείς οι δημοσιογράφοι διαστρεβλώνετε τις απόψεις μου», είναι η «φιλοφρόνηση» που δεχόμαστε χωρίς καμιά παρεξήγηση. Άλλωστε και εμείς ξεκαθαρίσαμε εξαρχής την άποψή μας. Ο Στέφανος Μάνος εκφράζει σαφώς οτιδήποτε σκέπτεται. Μοναδική περίπτωση· όχι μόνο για πολιτικό.
Σχετικές δημοσιεύσεις
