Εχω πολλές φορές γράψει στην «Καθημερινή» για την ανομία που επικρατεί στην Ελλάδα. Για νόμους που εφαρμόζονται επιλεκτικά. Για νόμους που επιβάλλονται μόνο στους ηλίθιους και αδύναμους.
Αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι η διαμάχη στη Μανολάδα για το μεροκάματο όσων ασχολούνται με τη συγκομιδή της φράουλας. Ζητούν να αυξηθεί το μεροκάματο από 23 ευρώ σε 26. Τα τηλεοπτικά δελτία παρουσίασαν διεξοδικά τις εκατέρωθεν απόψεις. Μάθαμε ότι οι παραγωγοί δεν μπορούν να δώσουν περισσότερα διότι δεν βγαίνουν και ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ζήσουν με μεροκάματο 23 ευρώ.
Το ζήτημα είναι ότι σύμφωνα με τον νόμο κανένα μεροκάματο δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ελάχιστο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που από 1/1/2008 είναι 33,4 ευρώ. Ο νόμος ισχύει για τους Έλληνες εργαζομένους και για τους ξένους, είτε είναι νόμιμοι είτε παράνομοι. Για το ζήτημα υπάρχει άλλωστε και πρόσφατη ομόφωνη απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου.
Οι παραγωγοί που πληρώνουν τους μετανάστες εργαζομένους 23 ευρώ και όχι το νόμιμο κατώτατο μεροκάματο θα έπρεπε να οδηγηθούν στο αυτόφωρο, αν το κράτος λειτουργούσε στη Μανολάδα. Οι υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας που ανέχονται αυτήν την κατάσταση θα έπρεπε να διωχθούν για παράβαση καθήκοντος. Η υπουργός Απασχόλησης θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις για όσα συμβαίνουν.
Εκτός αν η κυβέρνηση (στο… πλαίσιο επανίδρυσης του κράτους) μελετάει την καθιέρωση του θεσμού της προαιρετικής εφαρμογής των νόμων. Ιδίως όταν αφορούν μετανάστες.
Ελα καημένε, θα πουν οι κυνικοί και εύποροι θαμώνες στα κολωνακιώτικα στέκια, τι ασχολείσαι με αυτά τα θέματα! Και ποιος νόμος εφαρμόζεται στην Ελλάδα; Πρώτη φορά ακούς ότι αν δεν υπήρχαν τα φθηνά χέρια των μεταναστών δεν θα υπήρχε γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα; Τι θέλεις, να μην έχουμε ελιές; Να μην έχουμε φράουλες; Οχι, και τις ελιές θέλω και τις φράουλες, αλλά και την εφαρμογή των νόμων. Αν πράγματι είναι «ανόητοι» οι νόμοι (θα πρέπει να είναι ανόητοι αν μου στερούν τις ελιές και τις φράουλες), να τους καταργήσουμε ή να τους αλλάξουμε.
Μήπως όμως δεν είναι ανόητοι οι νόμοι, αλλά ανόητοι είναι εκείνοι που τους εφαρμόζουν; Διότι γιατί να πληρώνουν μεροκάματα των 33,4 ευρώ οι φραουλάδες της Μανολάδας τη στιγμή που, κατά παράβαση του νόμου και με την απόλυτη ανοχή των κρατικών αρχών, μπορούν να πληρώνουν 23 ευρώ; Και μάλιστα χωρίς να επιβαρύνονται -πάλι παράνομα- με ασφαλιστικές εισφορές;
Ποια είναι η πραγματικότητα; Τηρείται η πολεοδομική νομοθεσία; Η περιβαλλοντική; Η φορολογική; Η ασφαλιστική; Η εργατική;
Τα τηλεοπτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους; Το προσωπικό των νοσοκομείων του ΕΣΥ αρνείται να πάρει τα φακελάκια που του δίνουν; κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Σε αυτό το γενικευμένο περιβάλλον ανομίας και επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων ανθεί η διαφθορά και το κλέψιμο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι κλέφτες, οι διεφθαρμένοι και οι παράνομοι, στις σπάνιες περιπτώσεις που τιμωρούνται, θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο. «Μόνο εμένα βρήκατε να τιμωρήσετε;» λένε με παράπονο.
Πώς διορθώνεται η κατάσταση αυτή που διώχνει από την Ελλάδα τις επενδύσεις και τους καλύτερους ανθρώπους; Μόνο με απόλυτη επιμονή στην εφαρμογή των κειμένων νόμων. Με τρόπο απόλυτο, χωρίς καμιά έκπτωση. Και πάντως όχι με τα κουραφέξαλα της κυβερνητικής ρητορείας και της συνοδευτικής απραξίας περί αμείλικτης στάσης απέναντι στην παρανομία. Ας κάνει η κυβέρνηση το πρώτο βήμα με τους φραουλάδες της Μανολάδας.
Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 23.04.2008
Σχετικές δημοσιεύσεις
