Skip to content

Παρακολουθώ με ανάμεικτα αισθήματα τις συζητήσεις καφενείου που προκλήθηκαν από τη στιγμή που στον ΟΤΕ ενεπλάκη η MIG (Marfin, του κ. Βγενόπουλου). Τα ερωτήματα που θα έθετα είναι τα ακόλουθα:

Τι προέχει για την Ελλάδα; Να έχει φθηνές και άριστες τηλεπικοινωνίες ή να έχει δικές της τηλεπικοινωνίες, έστω και αν είναι ακριβές, έστω και αν δεν είναι άριστες; Την απάντηση επιχείρησα να δώσω το 1992. Προκειμένου να αποκτήσει η Ελλάδα άριστες τηλεπικοινωνίες, αποκλείστηκε ο ΟΤΕ και πουλήθηκαν δύο άδειες κινητής τηλεφωνίας σε διεθνείς τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα, στην κινητή τηλεφωνία, η Ελλάδα βρίσκεται σε διεθνή πρωτοπορία και πάντως δεν υστερεί. Για να γίνει ο ΟΤΕ «άριστος» πάροχος τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών αναζητήθηκε -με διεθνή διαγωνισμό το 1993- διεθνής τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, που θα αναλάμβανε σε πρώτη φάση το 35% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ και τη διοίκησή του (το κράτος θα διατηρούσε ορισμένα ρητά κατονομαζόμενα δικαιώματα). Μετά τις εκλογές του 1993, το ΠΑΣΟΚ ματαίωσε τον διαγωνισμό, αλλά σταδιακά εκποίησε το 50% των μετοχών του ΟΤΕ.

Σήμερα μπορεί να θεωρηθεί ο ΟΤΕ «άριστος» πάροχος τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών; Ούτε άριστος είναι ούτε φθηνός. Είναι απλώς καλύτερος απ’ ό,τι ήταν προ τετραετίας. Ο «μέτριος» ΟΤΕ παρασύρει στη μετριότητα την Ελλάδα, που δεν μπορεί να κάνει ό,τι μπορούν άλλες κοινωνίες με πιο εξελιγμένους τηλεπικοινωνιακούς φορείς.

Οπως και το 1993, έτσι και τώρα ο ΟΤΕ έχει ανάγκη από ένα άλμα που μόνο με την είσοδο ενός σημαντικού συνεταίρου μπορεί να πραγματοποιηθεί. Χωρίς συνεταίρο, άλμα δεν γίνεται. Βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση ασφαλώς μπορούν να γίνουν, άλμα όμως όχι. Ο σωστός συνεταίρος -αν έχει τα σωστά κίνητρα- μπορεί να συνεισφέρει κεφάλαια, τεχνολογία και διοικητική τεχνογνωσία.

Είναι η Deutsche Telekom τέτοιος συνεταίρος; Ισως. Η D.T. μάλλον διαθέτει κεφάλαια, τεχνολογία και διοικητική τεχνογνωσία, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι θα έχει τα σωστά κίνητρα. Ο ΟΤΕ θα είναι για την D.T. μια θυγατρική στην άκρη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ένα υποκατάστημα. Το κύριο μέλημα της D.T. θα είναι η εξέλιξη της ίδιας της D.T. και όχι τα συμφέροντα του υποκαταστήματος. Μάλιστα, όσο μικρότερο είναι το ποσοστό της συμμετοχής της στον ΟΤΕ τόσο λιγότερο θα ενδιαφέρεται για τον ΟΤΕ. Θα τεθεί το ζήτημα των προμηθειών. Αγοράζοντας π.χ. κεντρικά η D.T. από τη Siemens θα μπορεί να επιτύχει καλύτερους όρους απ’ ό,τι ο ΟΤΕ μόνος του. Θα έχει συμφέρον η D.T. να περάσει το όφελος στον ΟΤΕ ή θα προτιμήσει να κρατήσει ένα μέρος για λογαριασμό της; Μήπως θα μας στέλνει ξεπερασμένο υλικό που δεν χρειάζεται πια; Αν η D.T. θελήσει να επεκταθεί στην Τουρκία, θα το κάνει από τη Γερμανία ή μέσω ΟΤΕ;

Αντίθετα, αν ο συνεταίρος του ΟΤΕ ήταν μια σπουδαία αμερικανική ή ασιατική τηλεπικοινωνιακή επιχείρηση που δεν έχει έδρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ΟΤΕ θα γινόταν για την επιχείρηση αυτή το όχημα για τη διείσδυση στην Ευρώπη. Ο ΟΤΕ δεν θα είχε τον ρόλο περιφερειακού υποκαταστήματος αλλά κεντρικό ευρωπαϊκό ρόλο, μέσω του οποίου θα γινόντουσαν όλες οι ευρωπαϊκές επεκτάσεις.

Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση αναζήτησε δραστήρια συνεταίρο έξω από την Ευρώπη. Νομίζω πως όχι. Είναι, κατά τη γνώμη μου, σημαντικό στρατηγικό λάθος.

Η εμφάνιση της D.T. μέσω MIG δεν χαρακτηρίζεται από κομψότητα. Δημιουργεί την εντύπωση κάποιας αδιαφανούς συναλλαγής. Αν κάποιος διαθέτει ένα τριώροφο κτίριο που στην αγορά αποτιμάται 180.000 ευρώ, θα το αγόραζε ένας έμπειρος κατασκευαστής για 260.000 ευρώ; Ναι, αν ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ του υποσχόταν: «Πάρ’ το και θα σου δώσω την άδεια να κτίσεις δύο επιπλέον ορόφους».

Εστω πάντως ότι η κυβέρνηση αναζήτησε δραστήρια στρατηγικό εταίρο και τελικώς βρήκε μόνο έναν: Την Deutsche Τelekom.

Είναι καλό για την Ελλάδα να κρατήσει το κράτος το 25% και να συνδιοικεί τον ΟΤΕ με την Deutsche Telekom, όπως δήλωσε στη Βουλή ο κ. Αλογοσκούφης;

Η συνδιοίκηση (αν πρόκειται πράγματι για συνδιοίκηση και όχι για ένα φθηνό κόλπο για να ξεγελαστούν ορισμένοι αντιρρησίες) αποτελεί τη χειρότερη επιλογή. Καλύτερα να μη γίνει τίποτε. Αλλωστε, αμφιβάλλω ότι η D.T. θα δεχθεί συνδιοίκηση. Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα το δεχόταν. Αρα καταλήγω ότι δεν θα πρόκειται για συνδιοίκηση, αλλά για ένα σχήμα που θα βαφτιστεί συνδιοίκηση χωρίς να είναι.

Να κρατήσει το κράτος το 25%; Δεν με ενδιαφέρει τι θα κρατήσει το κράτος. Με ενδιαφέρει τι θα πάρει ο στρατηγικός εταίρος στον οποίο θα παραχωρηθεί η διοίκηση του ΟΤΕ. Κατά τη γνώμη μου, το ελάχιστο ποσοστό που να δικαιολογεί εκχώρηση της διοίκησης είναι 35%. Παραπάνω θα ήταν καλύτερα. Θα ήθελα τα συμφέροντα του συνεταίρου να ταυτίζονται με τα συμφέροντα του ΟΤΕ. Η καλύτερη διασφάλιση γι’ αυτό είναι το υψηλό ποσοστό συμμετοχής.

Τα συμφέροντα του κράτους δεν εξασφαλίζονται με τη διακράτηση μετοχών, ακόμη και του 100%. Τα συμφέροντα του κράτους θα διασφαλιστούν μόνον αν το κράτος θέσει αυστηρούς και σοβαρούς κανόνες λειτουργίας, ασφάλειας, απορρήτου κ.λπ. και δημιουργήσει αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης ότι όλα εκτελούνται σύμφωνα με τους κανόνες. Είτε ο ΟΤΕ ανήκει στο κράτος ή σε τρίτους. Αν υπάρχουν στον ΟΤΕ κυκλώματα ή δίκτυα ευαίσθητα για την εθνική άμυνα και ασφάλεια, κακώς υπάρχουν. Θα πρέπει να περιέλθουν στον έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων και των μονάδων ασφαλείας. Είτε ο ΟΤΕ ανήκει στην D.T. είτε στο κράτος.

Ο ΟΤΕ είναι μια από τις πολύ λίγες ελληνικές επιχειρήσεις με διεθνή χρηματιστηριακή παρουσία. Οι, κατά τη γνώμη μου, «σαχλαμάρες» περί συνδιοίκησης μπορούν να πλήξουν τη μετοχή του ΟΤΕ και μαζί με τον ΟΤΕ και άλλες ελληνικές μετοχές.

 

Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 30.03.2008

Back To Top