Τα ΝΕΑ μου ζήτησαν να σχολιάσω την ακατάσχετη παροχολογία της κυβέρνησης. Τι να πω; Περιφρονώ την κυβέρνηση που χωρίς ενδοιασμούς υπονομεύει την μελλοντική οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας. Διότι έτσι νομίζει ότι υπηρετεί το κομματικό της συμφέρον. Με λυπεί ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί συμπολίτες μας που “εξαγοράζονται” με ψέματα και εφήμερες παροχές. Απόδειξη βαθιάς οικονομικής αμορφωσιάς. Τι να πω λοιπόν; Στη δική μου ζωή βλέπω να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τολμώ να προβλέψω ότι θα έχουν την ίδια κατάληξη.
Τον Σεπτέμβριο του 2003 η Καθημερινή μου ζήτησε να σχολιάσω τις παροχές που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση Σημίτη. Αντί σχολίου ή άρθρου έστειλα ένα σκίτσο (που έγινε κατά παραγγελία μου από τους Μιχαήλ Τουπάϊ και Δημήτρη Φουσέκη). Δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδο στην κυριακάτικη έκδοση 7.9.2003. Δεν θέλω να το αλλάξω. Ισχύει απαράλλακτο σήμερα.
Στο τέλος του 2003, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2004, έκανα τρεις απαισιόδοξες διαπιστώσεις: Τις επαναλαμβάνω:
Η παιδεία, διολισθαίνει συνεχώς προς χαμηλότερα επίπεδα.
Η δημόσια διοίκηση βρίσκεται σε πλήρη διάλυση.
Η οικονομία χάνει συνεχώς την ικανότητα της να ανταγωνιστεί.
Τους τελευταίους 12 μήνες τίποτε δεν έγινε για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Το αντίθετο. Και τα τρία προβλήματα οξύνθηκαν.
Αυτά ειπώθηκαν στις 20/12/2003. Θα έλεγα τα ίδια (και χειρότερα) σήμερα. Στις 7 Μαρτίου 2004, ο Ελληνικός λαός αποδοκίμασε το ΠΑΣΟΚ παρά τις πλούσιες παροχές.
Σχετικές δημοσιεύσεις
