Η κυβέρνηση Σημίτη, δια του Υπουργού Παιδείας κ. Αρσένη, προωθεί μία νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Οι κύριες επιλογές της είναι το Ενιαίο Λύκειο, η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και η διεύρυνση των επιλογών στη τριτοβάθμια εκπαίδευση με το Ανοικτό Πανεπιστήμιο και τους Ελεύθερους Κύκλους Σπουδών.
Όλες αυτές οι αλλαγές βρίσκονται στην κυριολεξία στο αέρα. Για δύο κυρίως λόγους:
Α. διότι πριν την αναγγελία μεγάλων αλλαγών έπρεπε να υπάρχει μια τεκμηριωμένη εικόνα της εκπαιδευτικής πραγματικότητας – τόσον σε εθνικό επίπεδο όσο και σε σύγκριση με όσα ισχύουν στις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης – προκειμένου η κυβέρνηση να είναι σε θέση να διαμορφώσει τον σαφή και χρονικά προσδιορισμένο στόχο που επιδιώκουν οι αλλαγές που κάθε φορά εξαγγέλλει.
Για παράδειγμα, θα έπρεπε να είναι γνωστό το επίπεδο των γνώσεων των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ευρείες γνωστικές περιοχές, όπως τα Μαθηματικά, οι Φυσικές Επιστήμες και η Γλώσσα. Με το επίπεδο γνώσεων γνωστό, οι οποιεσδήποτε αλλαγές θα έπρεπε να αποβλέπουν σε συγκεκριμένη και μετρήσιμη βελτίωση. Αλλά, αξιολογικά στοιχεία για τις επιδόσεις του συστήματος παιδείας δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν ακόμη και τα στοιχειώδη. Και συνεπώς ουδείς γνωρίζει τι κενά έρχεται να καλύψει το νέο πρόγραμμα σπουδών και εάν πράγματι μετά την εφαρμογή του, θα καταφέρει τελικώς να τα καλύψει.
Η κυβέρνηση δεν έχει καν στο πρόγραμμα της την δημιουργία ενός αξιόπιστου εθνικού μηχανισμού αξιολόγησης των γνώσεων μαθητών με βάση το οποίο θα είναι εφικτή η αξιολόγηση με αντικειμενικά κριτήρια των καθηγητών και των σχολείων. Και στην συνέχεια φυσικά να μπορεί να αξιολογεί και την αποτελεσματικότητα των όποιων αλλαγών προωθεί. Ο εθνικός μηχανισμός αξιολόγησης των γνώσεων των μαθητών, των καθηγητών και των σχολείων είναι κάτι το οποίο υπάρχει σε όλα τα προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα στις αναπτυγμένες χώρες. Μόνο εμείς δεν γνωρίζουμε που είμαστε και που θέλουμε να πάμε. Καμία ελληνική οικογένεια δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, σε πανελλαδικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο, το επίπεδο γνώσεων των παιδιών της.
Β. διότι θα έπρεπε επίσης οι εξαγγελλόμενες αλλαγές να συνοδεύονται 1. με σαφή προγράμματα προετοιμασίας του διδακτικού προσωπικού που θα φέρει το βάρος της εφαρμογής, 2. με υποστηρικτικά κείμενα και συγγράμματα, 3. με νέες μορφές διοίκησης, περισσότερο αποτελεσματικές και σύγχρονες από τις υπάρχουσες και 4. με την ύπαρξη της αναγκαίας υποδομής.
Η κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει για τίποτα από όλα αυτά. Η κυβέρνηση Σημίτη με τις αλλαγές που προωθεί στην παιδεία, αφενός έχει επιφέρει σύγχυση και αναστάτωση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και αφετέρου δεν έχει θέσει στέρεη βάση για την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Σχετικές δημοσιεύσεις
