Κατηγορήθηκε η ΔΕΗ ότι χαρίστηκε στη Siemens επειδή δεν εισέπραξε ποινική ρήτρα ύψους 3,3 εκατομμυρίων ευρώ, όταν η τελευταία δεν ανταποκρίθηκε στους όρους της σύμβασης για την παράδοση υλικού αναβάθμισης των μονάδων 3 και 4 του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου.
Με ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ υποστηρίχθηκε ότι «είναι απόλυτα ορθή και επιχειρηματικά λογική η απόφαση για τη συνέχιση της σχετικής σύμβασης και την εκτέλεση του έργου και σε καμιά περίπτωση δεν είναι χαριστική προς οιονδήποτε. Τουναντίον, σε περίπτωση καταγγελίας της Σύμβασης, η ζημιά της Επιχείρησης θα ήταν πολλαπλάσια λόγω της απώλειας των επιδοτήσεων και της κράτησης των Μονάδων για τρεις μήνες εκτός προγραμματισμού, με το συνεπακόλουθο σημαντικό κόστος, αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο αδυναμίας χρησιμοποίησης του εξοπλισμού επειδή δεν θα ήταν ολοκληρωμένος. Ολες οι αποφάσεις για το έργο της αναβάθμισης των Μονάδων του Αγίου Δημητρίου ελήφθησαν με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Επιχείρησης και τη βελτίωση των ενεργειακών επιδόσεών της».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ρουσόπουλος, με δηλώσεις του, προσέφερε πλήρη κυβερνητική κάλυψη στην απόφαση του Δ.Σ. της ΔΕΗ.
Οπως συμβαίνει συχνά, δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη λογική των δηλώσεων του κ. Ρουσόπουλου.
Μπορεί πράγματι η τελευταία απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ να μην ήταν χαριστική, αλλά τότε ήταν προφανώς χαριστική και σκανδαλώδης η πρώτη απόφαση που ενέκρινε μια σύμβαση με ανεφάρμοστες ρήτρες. Ρήτρες που, αν εφαρμόζονταν, αντί να πλήξουν τον «κακό» προμηθευτή θα προκαλούσαν ζημιά στην Επιχείρηση, σε μια σύμβαση που κατέστησε τη ΔΕΗ όμηρο της Siemens.
Το θέμα έχει γενικότερο ενδιαφέρον εξαιτίας των ερευνών για τον εντοπισμό των αποδεκτών της «γενναιοδωρίας» της Siemens και επειδή δείχνει πόσο δύσκολο θα είναι να βρεθούν. Ζητούν μερικοί να ελεγχθούν όλες οι συμβάσεις της Siemens. Ποιοι όμως θα κάνουν τον έλεγχο; Πού κρύφτηκε η εύνοια προς τη Siemens; Στις προδιαγραφές του υλικού; Στους συμβατικούς όρους (όπως στην πιο πάνω περίπτωση της ΔΕΗ); Στην αξιολόγηση των προσφορών; Στην παραλαβή; Στις αλλαγές κατά την εκτέλεση; Στα πρόσθετα έργα;
Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα οι κατάλληλοι άνθρωποι για ένα τέτοιο έλεγχο. Και αν υπάρχουν λίγοι, περιλαμβάνονται σ’ εκείνους που πρέπει να ελεγχθούν.
Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι η καλύτερη προσέγγιση είναι να αναγκαστεί η Siemens να μας πει ποιους λάδωσε, πότε, πού και για ποιο σκοπό. Μιλάμε για 100 και πλέον εκατομμύρια ευρώ. Και όσο δεν το λέει να μην μπορεί να συμμετέχει στις προμήθειες του Δημοσίου. Απλά, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, χωρίς παρελκυστικές γνωμοδοτήσεις νομικών και άλλων παραγόντων, διότι αυτό επιτάσσει το συμφέρον των Ελλήνων φορολογουμένων.
Από τον περασμένο Ιανουάριο υποστηρίζω την άποψη αυτή. Χάθηκαν ήδη 6 μήνες κυβερνητικής αδράνειας που, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί κατάφωρη παράβαση κυβερνητικού καθήκοντος.
Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 17.07.2008
Σχετικές δημοσιεύσεις
