Μεγάλη συζήτηση γίνεται για την αξιολόγηση. Στο Πανεπιστήμιο και στη Δημόσια Διοίκηση. Συζήτηση χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Συζήτηση που δεν οδηγεί σε αποτέλεσμα. Σε αποφάσεις. Οι πολίτες που πληρώνουν -μη το ξεχνάμε αυτό- τους πανεπιστημιακούς και τους δημόσιους υπάλληλους μένουν στο σκοτάδι. Μπορούν να αναρωτιούνται πως ένας τενεκές έγινε καθηγητής, ή ένας ανίκανος Δ.Υ. τμηματάρχης, αλλά ίσαμε εκεί. Δεν υπάρχει αξιολόγηση και ό,τι υπάρχει δεν ανακοινώνεται. Παλιά υπήρχε άλλωστε το σύνθημα “αξιολόγηση χωρίς συνέπειες”.
Στη δημοκρατία ψηφίζουμε τους εκπροσώπους μας. Πως αξιολογούμε τους υποψήφιους βουλευτές; Ανάλογα με τις εμφανίσεις τους στη τηλεόραση ή στα παραπολιτικά εφημερίδων και ιστοσελίδων; Έχουμε κάποιο αντικειμενικό τρόπο αξιολόγησης του έργου τους; Πως μετριέται η συνεισφορά τους στο κοινοβουλευτικό έργο;
Όλες οι παρεμβάσεις στη Βουλή, στην ολομέλεια, καταγράφονται και δημοσιεύονται στα πρακτικά. Μολονότι τα πρακτικά υπάρχουν στο διαδίκτυο, είναι πρακτικά αδύνατο να βρει κάποιος τι είπε ένας βουλευτής. Θα ήταν πολύ χρήσιμο για την αξιολόγηση των βουλευτών να επιτρέψει ο πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας στους ανθρώπους του κ. Πιερρακάκη να διαμορφώσουν ένα εύχρηστο σύστημα που να επιτρέπει στους πολίτες να εξακριβώσουν με ένα κλικ τι και πότε είπε κάθε βουλευτής. Και πως ψήφισε. Να υπάρξει διαφάνεια στη Βουλή. Για “Συμφωνία Αλήθειας” μίλησε προγραμματικά ο κ. Μητσοτάκης. Ιδού η Ρόδος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα” 20.01.2021
Σχετικές δημοσιεύσεις
