Skip to content

Επειδή, σε αντίθεση με πολλούς σχολιαστές της οικονομικής κατάστασης, δεν είμαι μάγος και δεν έχω μαγικές ικανότητες θα περιοριστώ στα λίγα που μου φαίνονται εφικτά.

 

Εδώ και χρόνια λέω και γράφω μονότονα για το τεράστιο δημόσιο χρέος, το ασφαλιστικό αδιέξοδο, την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, τη διάλυση της διοίκησης και ιδιαίτερα τη διάλυση του Υπουργείου Οικονομικών.

 

Όσα έπρεπε εδώ και χρόνια να γίνουν, δεν έγιναν και τώρα μπαίνουμε σε κρίση. Κρίση που ξεκίνησε μεν αλλού, αλλά θα δείξει τη μανία της εδώ.

 

Τι μπορεί να γίνει τώρα;

 

Τάξη στο Υπουργείο Οικονομικών. Πώς; Με την άμεση αυτονόμησή του από το Υπουργείο Οικονομίας –τώρα πριν από τον προϋπολογισμό- και την τοποθέτηση πανίσχυρου εξωκοινοβουλευτικού Υπουργού τύπου, ας πούμε, Βουρλούμη. Όχι τόσο για τα έσοδα, αλλά για τον κατακόρυφο περιορισμό της σπατάλης και της κλεψιάς. Μόνο ένα ισχυρό, λειτουργικό και αποτελεσματικό Υπουργείο Οικονομικών θα μπορέσει να επιβάλλει τάξη στο χάος των υπουργείων, των νοσοκομείων, των ΟΤΑ, των ταμείων, των φαρμάκων και των ΔΕΚΟ τύπου ΟΣΕ. Μόνο ένα νέο Υπουργείο Οικονομικών μπορεί να επανεξετάσει συνολικά το φορολογικό σύστημα με σκοπό την απλοποίηση και εξυγίανση του.

 

Ενίσχυση των επενδύσεων. Πώς; Με το άμεσο ξεμπλοκάρισμα των μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων που στην πλειοψηφία τους λιμνάζουν στα συρτάρια της γραφειοκρατίας του ΥΠΕΧΩΔΕ ή στα γρανάζια του Συμβουλίου της Επικρατείας, πάλι εξ αιτίας του ΥΠΕΧΩΔΕ. Με τη μετατόπιση των δημοσίων επενδύσεων προς όφελος συγχρηματοδοτούμενων επενδύσεων, έτσι ώστε τα περιορισμένα λεφτά του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων να πιάσουν τόπο. Μεγάλες συγχρηματοδοτούμενες επενδύσεις σε δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και επίσης μεγάλες συγχρηματοδοτούμενες επενδύσεις σε μονάδες αφαλάτωσης που είναι η απαραίτητη υποδομή για τον τουρισμό. Συγχρηματοδοτούμενες επενδύσεις σε όλα τα αεροδρόμια και ιδιωτικοποίησή τους κατά το πρότυπο του Ελ. Βενιζέλος. Επέκταση της Αττικής Οδού χωρίς λεφτά με αντάλλαγμα την παράταση της σύμβασης παραχώρησης.

 

Περιορισμός του διάχυτου κόστους. Πώς; Με την περικοπή υποχρεωτικών αμοιβών σε δικηγόρους, συμβολαιογράφους, μηχανικούς, κλπ. Προαιρετική συμμετοχή επαγγελματικών τάξεων σε επαγγελματικά επιμελητήρια. Κατάργηση όλων των εκ του νόμου υποχρεωτικών δημοσιεύσεων στον ημερήσιο τύπο και υποχρεωτική ανάρτηση των αντίστοιχων πληροφοριών στο διαδίκτυο. Κατάργηση αγγελιόσημου. Κατάργηση του νόμου 128/75 που επιβαρύνει τα επιτόκια των δανείων των επιχειρήσεων κατά 0,60%, δήθεν για την προώθηση των εξαγωγών. Δραστικός περιορισμός των κλειστών επαγγελμάτων, ιδίως εκείνων που σχετίζονται με τις μεταφορές.

 

Να σοβαρευτεί συνολικά η κυβέρνηση. Πως; Το πιο δύσκολο. Είναι όμως ανάγκη να εγκαταλειφθεί το λαϊκίστικο νταηλίκι στο οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση απέναντι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, διότι έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που επιδιώκει. Όσες επιχειρήσεις παρανομούν, να τιμωρούνται σύμφωνα με το νόμο, όχι να απειλούνται. Η οικονομία χρειάζεται εμπιστοσύνη, ελπίδα, ενθάρρυνση και χρήμα. Με αυτή τη σειρά.

 

Στο τέλος του 2008 το Δημόσιο Χρέος θα πλησιάσει τα 260 δις ευρώ. Στο τέλος του 2003, δύο μήνες πριν από τις εκλογές, ήταν 170 δις. Το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται το Ελληνικό Δημόσιο είναι κατά 1,5 % υψηλότερο από το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας. Τον Ιανουάριο του 2003 ήταν 0,15%. Από εδώ και πέρα οι οικονομικές ασυναρτησίες και ο αφόρητος λαϊκισμός μπορούν να προκαλέσουν απότομη αύξηση του διαφορικού κόστους δανεισμού και να γονατίσουν κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία.

 

Δημοσιεύτηκε στις 16.11.2008

Back To Top