Ιανουάριος 1981
Συνέλευση Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ
Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριε Πρόεδρε του Συνδέσμου, Κυρίες και Κύριοι,
Το κατηγορηματικό σας ΟΧΙ, Κύριε Πρόεδρε του ΣΕΒ, στην απομόνωση και το μικροελλαδισμό, το
ΝΑΙ στην ΕΟΚ είναι μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας. Σας ευχαριστούμε. Ο ελληνικός λαός θα
πρέπει να γνωρίζει ότι ή μόνη τάξη πού θα μπορούσε εύλογα να ανησυχεί για την ένταξη της χώρας
μας στις Κοινότητες είναι χωρίς ενδοιασμούς και αμφιβολίες υπέρ της εντάξεως μας.
Στη ζυγαριά βαρύνουν περισσότερο οι ευκαιρίες από τούς κινδύνους και τα προβλήματα.
“Αν έκρινε κανείς την ΕΟΚ από τον κοινοτικό προϋπολογισμό ή τα θέματα πού περισσότερο την
απασχολούν θα νόμιζε ότι ή κοινότητα αποτελείται από κράτη αγροτικά. Το αγροτικό εισόδημα
όμως αποτελεί μόνον το 4% του εθνικού εισοδήματος των εννέα της ΕΟΚ. Η αλήθεια βέβαια είναι
ότι ή ΕΟΚ είναι μια Κοινότητα κατ’ έξοχή βιομηχανικών χωρών. Είναι επίσης αλήθεια ότι ή δική μας
βιομηχανία παρά τις αναμφισβήτητες προόδους πού έκανε τα τελευταία 30 χρόνια εξακολουθεί νά
υστερεί από τη βιομηχανία των νέων μας εταίρων.
Μερικούς από τούς κινδύνους και τα προβλήματα πού γεννιούνται από αυτό, τούς περιέγραφε ό
Πρόεδρος του Συνδέσμου στην ομιλία του. Δεν θα επαναλάβω τα ίδια πράγματα.
Θα ήθελα νά προσθέσω μερικές σκέψεις. Μπαίνουμε στην ΕΟΚ σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη
για τη διεθνή οικονομία. Ο διεθνής στασιμοπληθωρισμός, οι αυξανόμενες οικονομικές αντιθέσεις
μεταξύ των μελών του ΟΟΣΑ, οι ενεργειακοί περιορισμοί θα αποδειχτούν θέματα προσδιοριστικής
σπουδαιότητας για την Ευρώπη και συνεπώς για μας. Τα οικονομικά και τα κοινωνικά προβλήματα
πού θα προκληθούν είναι όμως δυνατόν νά αποδοθούν από την προπαγάνδα στην είσοδό μας
στην ΕΟΚ. Καί αντίστροφα ή κοινή γνώμη της ΕΟΚ είναι δυνατόν νά παρασυρθεί και νά αποδώσει τα
προβλήματα της στη διεύρυνση της, ιδίως αν αυτή περιλάβει και την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους προβλήματα, πού θα μπορούσαν νά προκαλέσουν τάσεις
αποσύνθεσης της κοινότητας, θα πρέπει νά αναληφθούν έγκαιρα μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες
προς την κατεύθυνση δημιουργίας κοινής βιομηχανικής πολιτικής, όπως άλλωστε υπάρχει και κοινή
αγροτική πολιτική.
Η πολιτική αυτή θα πρέπει νά κατατείνει – όπως περίπου συμβαίνει και με την αγροτική – στην
εξάλειψη καταστάσεων άνισης βιομηχανικής ανάπτυξης.
Για την Ελλάδα ή βιομηχανική αυτή πολιτική θα πρέπει νά επιδιώκει τρεις γενικούς στόχους:
α) την αύξηση στο μέσο επίπεδο της βιομηχανικής παραγωγικότητας, έργο πού θα απαιτήσει όχι
μόνο την πιο ορθολογική οργάνωση σημερινών δραστηριοτήτων σε κλάδους παραδοσιακούς και
έντασης εργασίας, αλλά και στροφή προς προϊόντα μεγαλύτερης τεχνολογικής ειδικεύσεως και
μεσαίας εντάσεως κεφαλαίου
β) την αντίστοιχη επέκταση της εγχώριας αγοράς και την στενότερη σύνδεση ανάμεσα στην τοπική
αγορά και επιλεγμένες τοπικές βιομηχανίες, και
γ) την ενίσχυση και διαφοροποίηση των εξαγωγικών επιδόσεων.
Το πρώτο ελληνικό θέμα πάντως ήταν και παραμένει ή αύξηση της παραγωγικότητας. Στην
παραγωγικότητα επιδρούν:
α) ή παιδεία και ή επαγγελματική κατάρτιση, διότι από αυτές εξαρτάται ή απόδοση των
εργαζομένων. Μαθαίνουμε γρήγορα και με σωστή καθοδήγηση, αποδίδουμε όσο οποιοσδήποτε
άλλος.
β) οι επενδύσεις σε μηχανήματα και αυτοματισμό, διότι όσο και ειδικευμένος και ευσυνείδητος
νά είναι ό χειριστής δεν μπορεί νά ξεπεράσει μια μηχανή πού παράγει 100 μονάδες με μια των 10.
Επενδύουμε όταν από την επένδυση προσδοκούμε κέρδη και όταν αισιοδοξούμε για το μέλλον και
για τα κέρδη του μέλλοντος.
γ) ή εργατικότητα, διότι δεν αρκεί νά είσαι γρήγορος, έξυπνος και αποδοτικός. Πρέπει νά
αποδίδεις για αρκετό χρόνο κάθε μέρα, κάθε μήνα. Είμαστε εργατικοί όταν οι γονείς μας ήταν
εργατικοί, όταν το σχολείο μας έμαθε νά είμαστε εργατικοί.
Ή παραγωγικότητα είναι αναγκαία αλλά δεν φθάνει. Η άνθιση της βιομηχανίας θα εξαρτηθεί ακόμη
από τις διευθυντικές σας ικανότητες, τις ικανότητες δηλαδή του management. Τέλος θα εξαρτηθεί
από το περιβάλλον μέσα στο όποιο θα αναπτύξετε τις δραστηριότητες σας.
Για το management είναι πια νομίζω καιρός νά αναληφθεί συστηματική προσπάθεια δική σας και
δική μας. Τώρα όμως. Πάρτε εσείς την πρωτοβουλία και εμείς θα βοηθήσουμε.
Δύο λόγια για το περιβάλλον. Το ελληνικό δεν είναι και τόσο καλό. Η κρατική μηχανή είναι
αναμφισβήτητα σκουριασμένη. Μηχανισμοί απαρχαιωμένοι και αναποτελεσματικοί καθυστερούν
την ανάπτυξη. Η κοινή γνώμη δεν είναι ιδιαιτέρα φιλοβιομηχανική. Το πρώτο, ό κρατικός
μηχανισμός, είναι δική μας υποχρέωση νά τον διορθώσουμε, μειώνοντας τις παρεμβάσεις,
φιλελευθεροποιώντας, εκπαιδεύοντας. Το δεύτερο όμως, όπως και παλαιότερα σας είπα, είναι
αποκλειστικά δική σας υποχρέωση. Αντίθετα το κοινοτικό περιβάλλον είναι πολύ καλύτερο. Βγέστε
λοιπόν έξω, στην κοινότητα, όχι μόνο με εξαγωγές αλλά με συνεργασίες, με εγκατάσταση
εμπορικών δικτύων και με χίλιους άλλους τρόπους. Ή Κοινή Αγορά είναι κυρίως ευκαιρία.
Αρπάξτε την.
Όπως είπε ο Πρόεδρος σας, ή στιγμή είναι ιστορική. Μπήκαμε σε μια νέα εποχή. Μια εποχή που
έχει ανάγκη από υψηλότερες και πιο απαιτητικές επιδόσεις, όχι μόνο από τον παραγωγικό τομέα,
αλλά και τον κρατικό. Μετά από χρόνια θα είμαστε υπερήφανοι πού πήραμε το δρόμο αυτό μαζί.
Σχετικές δημοσιεύσεις
