Υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας εξαιρετικά σεισμογενείς. Οι σεισμοί είναι τακτικοί και καμιά φορά καταστρεπτικοί. Οπως ο τελευταίος που, αν κατάλαβα καλά, προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε περισσότερα από 2.000 σπίτια.
Το κράτος στις περιπτώσεις αυτές καλείται να αναλάβει την ελάφρυνση των οικονομικών προβλημάτων που υπέστησαν οι κάτοικοι. Ενώ η συνολική δαπάνη για το κράτος είναι σημαντική, τα βοηθήματα που λαμβάνουν όσοι επλήγησαν είναι συνήθως ανεπαρκή. Η κρατική δαπάνη διογκώνεται από την αδηφάγο γραφειοκρατία και τους πάντοτε παρόντες απατεώνες που επωφελούνται της δυστυχίας των πληγέντων για να αποκομίσουν κάποιο κέρδος.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν, στις εξαιρετικά σεισμογενείς περιοχές, δεν θα έπρεπε να καθιερωθεί ένα σύστημα υποχρεωτικής ασφάλισης κατά των σεισμών, όλων ανεξαιρέτως των κτιρίων. Η ασφάλιση όλων των κτισμάτων σε όλες τις περιοχές πολύ υψηλής σεισμικότητας θα δημιουργούσε ένα αρκετά εκτεταμένο ασφαλιστικό αντικείμενο που θα κρατούσε τα ασφαλιστικά τιμολόγια σχετικώς χαμηλά. Σε περίπτωση μιας καταστροφής, όπως η τελευταία, οι ασφαλιστικές εταιρείες θα αποζημίωναν τους δικαιούχους ανάλογα με τη ζημιά που θα έχουν υποστεί και όχι με ένα ενιαίο ποσό όπως γίνεται σήμερα. Η αποζημίωση θα δινόταν πιο γρήγορα και σίγουρα με λιγότερες γραφειοκρατικές διατυπώσεις.
Πώς θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή μια τέτοια πολιτική; Θα έπρεπε, νομίζω, να αρχίσει με τα χωριά που υπέστησαν ζημιές από σεισμό τα τελευταία 3 χρόνια. Στα όσα δίνει το κράτος για να ενισχυθούν οι πληγέντες θα πρότεινα να προστεθεί η δαπάνη της ασφάλισης όλων των κτισμάτων για ένα χρόνο. Το κράτος θα έπρεπε να κάνει διεθνή διαγωνισμό για την ανάδειξη μιας μόνον εταιρείας που θα κάλυπτε εφεξής όλα τα κτίσματα των χωριών που θα έχουν επιλεγεί. Η διαδικασία θα αναδείκνυε το φθηνότερο ασφαλιστικό τιμολόγιο και ταυτόχρονα θα όριζε τον πήχυ για την επέκταση του μέτρου και σε άλλες σεισμογενείς περιοχές. Τον δεύτερο χρόνο θα γινόταν ξανά διαγωνισμός, αλλά οι ιδιοκτήτες των ασφαλισμένων ακινήτων θα καλούνταν να συμμετάσχουν κατά ένα εύλογο ποσοστό στη δαπάνη ασφάλισης του ακινήτου τους. Τον τρίτο χρόνο θα αυξανόταν και άλλο η συμμετοχή των ιδιοκτητών.
Η ασφάλιση χιλιάδων ακινήτων κατά του σεισμού θα διαμορφώσει ένα λογικό τιμολόγιο με το οποίο όλοι οι ιδιοκτήτες θα μπορούν να ασφαλίσουν τα σπίτια τους από τον κίνδυνο να καταστραφούν από ένα σεισμό.
Σε όλα τα μέρη του κόσμου οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων είναι υποχρεωμένοι να ασφαλίζονται κατά του κινδύνου να προκαλέσουν ζημίες σε τρίτους. Αν για παράδειγμα τραυματιστεί κάποιος από ένα αυτοκίνητο, δεν καταφεύγει στο κράτος για να αποζημιωθεί (φανταστείτε τι θα γινόταν) αλλά στην ασφαλιστική εταιρεία που καλύπτει το αυτοκίνητο που τον τραυμάτισε. Κάτι παρόμοιο πρέπει να γίνει για τους κινδύνους ζημιών από σεισμούς.
Η παρέμβαση του κράτους με τον διεθνή διαγωνισμό και την ανάληψη της αρχικής δαπάνης εξυπηρετεί ένα σκοπό: Τη δραματική μείωση του ασφαλιστικού κόστους και τη δημιουργία ενός μέτρου σύγκρισης για τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 15.06.2008
Σχετικές δημοσιεύσεις
