Αν δεν είχε προηγηθεί ο Αλέξανδρος Δουμάς θα έγραφα τώρα μια νουβέλα για την ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων. Μετά είκοσι έτη (Vingt ans après). Μια ιστορία ύποπτων συναλλαγών στο ανώτατο επίπεδο, άπληστων επιχειρηματιών, διεθνών συμφερόντων, ανόητων δημόσιων λειτουργών και της αδιάφορης κοινής γνώμης που χωρίς να το καταλαβαίνει θα πληρώσει τα σπασμένα.
Στις 11 Αυγούστου 2001 έγραψα στην Καθημερινή άρθρο με τίτλο “Ιδιωτικοποίηση Ναυπηγείων”. Πρωθυπουργός εκείνη την εποχή ήταν ο κ. Σημίτης.
Αντιγράφω τις πρώτες παραγράφους του άρθρου μου:
Υποστηρίζω ότι η σε εξέλιξη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά αφήνει –για την ώρα τουλάχιστον- αναπάντητα μεγάλα ερωτηματικά.
Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι μια επιχείρηση που έχει στοιχίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στον φορολογούμενο. Η πραγματοποίηση της δαπάνης στηρίχτηκε στην εσφαλμένη θεωρία ότι τάχα το ελληνικό δημόσιο έπρεπε –για λόγους στρατηγικούς και ασφάλειας- να συμμετέχει σε ένα ναυπηγείο. Το μόνο που επέτυχε η θεωρία ήταν ατέλειωτα ελλείμματα και η εκτροφή ενός ισχυρού κομματικοποιημένου συνδικάτου. Με Υπουργό Ανάπτυξης τον (βουλευτή Πειραιά) κ. Σημίτη το συνδικάτο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά επέβαλε την άποψη ότι αν παρεχωρείτο χωρίς κανένα αντάλλαγμα το 49% των μετοχών του Ναυπηγείου σε αυτό θα δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις εξυγίανσης του. Μόνον εξυγίανση δεν επετεύχθη.
Πριν από ένα χρόνο το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ανέθεσε, χωρίς διαγωνισμό –με το έτσι θέλω-, την κατασκευή 3 υποβρυχίων στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά με option να αυξήσει τον αριθμό σε 4. Επειδή το ναυπηγείο δεν είναι σε θέση να ναυπηγήσει υποβρύχια συμφωνήθηκε ότι το πρώτο υποβρύχιο θα κατασκευαστεί στα ναυπηγεία της HDW στο Κίελο και τα υπόλοιπα εδώ με την επίβλεψη της HDW. Με αυτή τη μεθόδευση, στην πραγματικότητα, έγινε απ’ ευθείας ανάθεση στην γερμανική εταιρεία HDW. Ενδιαφέρον είναι ότι το υποβρύχιο που θα κατασκευαστεί στη Γερμανία θα κοστίσει το μισό περίπου από ό,τι θα κοστίσει το ίδιο υποβρύχιο στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η επιπλέον επιβάρυνση, σε βάρος του φορολογούμενου είναι 200 και πλέον δισεκατομμύρια δραχμές. Επειδή τα υλικά είναι τα ίδια, το επιπλέον κόστος θα καταλήξει είτε σε μισθούς και ημερομίσθια των μελών του συνδικάτου ή σε κέρδη που θα μοιραστούν κατά 49%, πάλι στο συνδικάτο.
Με αυτά τα δεδομένα ξεκίνησε η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ναυπηγείου. Το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο του ναυπηγείου είναι η εξωφρενική σύμβαση για την κατασκευή των υποβρυχίων (οι προσφορές που έχουν υποβληθεί αξίζουν μια δύο δεκάδες δισεκατομμύρια για να αποκτηθεί ένα ναυπηγείο με μια σύμβαση με περίσσευμα 200 δις!!!).
Στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης εμφανίστηκε –φυσικά- η εταιρεία HDW η οποία γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο εξωφρενικά χαριστική είναι η σύμβαση για τα υποβρύχια (η ίδια η HDW, με γερμανικά ημερομίσθια, κοστολογεί τα υποβρύχια στη μισή τιμή από ό,τι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά). Το συνδικάτο, με το 49% των μετοχών που παρεχώρησε ο κ. Σημίτης, αποφάνθηκε αμέσως ότι μόνον η προσφορά της HDW είναι συμφέρουσα.
Με αυτά τα δεδομένα, μπορούσε άλλη εταιρεία να συμμετάσχει επιτυχώς στο διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση; Κατά τη γνώμη μου όχι. Διότι η κατασκευή των υποβρυχίων –που όπως σημείωσα είναι το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο του ναυπηγείου- θα εξαρτάται από την καλή θέληση της HDW που όμως και αυτή συμμετέχει στον διαγωνισμό.
Η διαδικασία για την ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας διαδικασίας σικέ.
Αυτά γράφτηκαν προ εικοσαετίας. Ισχυρίζομαι ότι ως λαός δεν διδασκόμαστε.
Παρακολουθώ όσα συμβαίνουν τώρα με την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων. Προκηρύχτηκε διαγωνισμός με καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών την 11 Δεκεμβρίου 2020. Υποβλήθηκαν δύο προσφορές. Μία από την ΟΝΕΧ που λειτουργεί τα Ναυπηγεία Σύρου και η άλλη, η πλειοδοτούσα, από την Pyletech του Έλληνα εφοπλιστή Θ. Πριόβολου.
Δεκαπέντε μέρες προ της εκπνοής της προθεσμίας του διαγωνισμού ο διαχειριστής παρέτεινε την προθεσμία υποβολής των προσφορών ισχυριζόμενος ότι ήθελε να δώσει χρόνο σε άλλους ενδιαφερόμενους να εκδηλωθούν. Άλλοι ενδιαφερόμενοι όμως δεν εμφανίστηκαν. Ο διαχειριστής δεν έδωσε εξηγήσεις. Ο διαγωνισμός ακυρώθηκε με τη δικαιολογία ότι το τίμημα ήταν ανεπαρκές.
Η Pyletech και ο ιδιοκτήτης της δεν είναι γνωστοί στην Ελληνική αγορά. Δεν συγκαταλέγονται σε κάποιο από τα κυκλώματα που συνήθως νέμονται τα μεγάλα έργα. Έτσι εξηγώ την ανεξήγητη καθυστέρηση νέας προκήρυξης του διαγωνισμού. Τέλος πάντων προκηρύχτηκε επιτέλους επαναληπτικός διαγωνισμός με 7 μήνες καθυστέρηση για μια ιδιωτικοποίηση εθνικής σημασίας. Ορίστηκε προθεσμία υποβολής προσφορών η 7η Ιουλίου. Από 11 Δεκεμβρίου, το Ελληνικό Κράτος πουδήθεν βιάζεται για την άμυνα του, 7 Ιουλίου. Αλλά σήμερα, σε επιβεβαίωση ρεπορτάζ της Καθημερινής, ανακοινώθηκε νέα καταληκτική ημερομηνία η 19η Ιουλίου.
Θα επαναλάβω τη την προ εικοσαετίας φράση μου: “Η διαδικασία για την ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας διαδικασίας σικέ.”
Πριν από 20 χρόνια έπαιζε η HDW τις τύχες των Ναυπηγείων. Αυτή τη φορά σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής είναι το κρατικό Ιταλικό ναυπηγείο Fincantieri που έχει σχεδιάσει τις αμερικανικές φρεγάτες. Θα ήταν αξιοπρόσεκτο να διώξει ο διαχειριστής με τα καμώματα του τον Πριόβολο για να εισαγάγει κάποιον άλλο προκειμένου μέσω αυτού να δεσμεύσει την επιλογή υποδεέστερων φρεγατών. Λίγα γεγονότα έβλαψαν την υστεροφημία Σημίτη όσο η ανοχή του σε σκοτεινές μεθοδεύσεις.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» 02.07.2021