Πριν από λίγες μέρες, συναντήθηκα το μεσημέρι με τον υποψήφιο δήμαρχο Γιώργο Καμίνη και τον Τάσο Αβραντίνη, υποψήφιο στον συνδυασμό Καμίνη. Κάναμε ένα περίπατο ξεκινώντας από την Πλατεία Μαβίλη. Ανεβήκαμε τη Δημητρίου Σούτσου και στρίψαμε δεξιά Αλεξάνδρας. Καταλήξαμε, ύστερα από αρκετή ώρα, στην Αντήνορος στο Παγκράτι.
Καθώς περπατούσαμε, παρατηρούσαμε και συζητάγαμε τι βλέπουμε. Η Δημητρίου Σούτσου ήταν όπως πάντα φρακαρισμένη. Μεταξύ Τσόχα και Αλεξάνδρας υπάρχει ένας προμηθευτικός οργανισμός της αεροπορίας. Ενα φορτηγό περιορίζει τις δύο λωρίδες σε μία. Η παρουσία αυτού του φορτηγού γίνεται αισθητή ώς την Πλατεία Μαβίλη. Αμέσως μετά το φορτηγό, δεξιά είναι μια μικρή οδός -η Αθανασιάδη- που οδηγεί στην Ευρωκλινική. Τα αυτοκίνητα σταθμευμένα δεξιά και αριστερά. Ο δρόμος προς την κλινική χωράει ίσα ίσα ένα αυτοκίνητο. Εκείνη τη στιγμή προσπαθεί να φθάσει στην κλινική ένα νοσοκομειακό. Την ώρα που πάει να στρίψει, εμπρός από το φορτηγό, έρχεται αντιμέτωπο με ένα αυτοκίνητο που έφευγε από την κλινική. Προσπαθεί το νοσοκομειακό να κάνει πίσω για να μπορέσει να φύγει το αυτοκίνητο που έρχεται, αλλά δυσκολεύεται καθώς δέχεται την πίεση των αυτοκινήτων της Δ. Σούτσου. Κομφούζιο. Μια κυρία, ευτυχώς, δέχεται να διευκολύνει το νοσοκομειακό και έτσι λύνεται το πρόβλημα (δεν μπόρεσα να δω πώς ένιωθε ο ασθενής). Μόλις όμως τα αυτοκίνητα ξέμπλεξαν από το φορτηγό και το νοσοκομειακό που δεν μπορούσε να στρίψει, ξανακόλλησαν στο φανάρι με την Αλεξάνδρας. Εκεί, ακριβώς πριν από το φανάρι, δεξιά και αριστερά, ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα που περιόριζαν την έξοδο προς την Αλεξάνδρας. Ετσι, στο πράσινο, αντί να κινούνται τρία αυτοκίνητα ταυτοχρόνως, εκινείτο μόνον ένα. Σε όλα τα μέρη του κόσμου, πριν από τα φανάρια για 15 – 20 μέτρα απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε στάση (ούτε λόγος για στάθμευση) ακριβώς για να αυξάνεται η παροχέτευση κάθε κύκλου των φαναριών. Η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου δεν κοστίζει τίποτε. Από μόνο του όμως θα μπορούσε να συμβάλει στην αισθητή αύξηση της μέσης ταχύτητας των αυτοκινήτων στην Αθήνα και άρα σε λιγότερο χαμένο χρόνο στις μετακινήσεις μας και πολύ λιγότερα καυσαέρια.
Στη Σούτσου όπως και σε άλλους δρόμους διαπιστώσαμε ότι ενώ υπήρχαν κενές θέσεις ελεγχόμενης στάθμευσης, πολλά αυτοκίνητα ήταν σταθμευμένα έξω από τις διαγραμμίσεις, στο πεζοδρόμιο ή στις στροφές, εμποδίζοντας την κίνηση μεγάλων αυτοκινήτων, ή στις διαβάσεις πεζών ή τελοσπάντων οπουδήποτε εκτός από εκεί που προβλέπεται. Ρωτήσαμε έναν περιπτερά αν η δημοτική αστυνομία κόβει κλήσεις. Ναι, μας είπε. Περνούν πάντα 3 – 4 φορές την ημέρα, την ίδια πάντα ώρα και γράφουν. Αλλά γράφουν μόνο τα αυτοκίνητα που είναι σταθμευμένα στους χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης και έχουν ξεπεράσει τον προβλεπόμενο χρόνο. Με τα αυτοκίνητα που παρεμποδίζουν την κίνηση και βρίσκονται έξω από τις ειδικές διαγραμμίσεις δεν ασχολούνται. Δεν ασχολούνται επίσης και με τις μηχανές που καταλαμβάνουν τους χώρους που προβλέπονται για τη στάθμευση των αυτοκινήτων και δεν πληρώνουν. Στην Αθήνα, όσο πιο παράνομα σταθμευμένο είναι ένα αυτοκίνητο τόσο λιγότερο κινδυνεύει να λάβει κλήση!
Στο Παγκράτι, στην Αντήνορος, όπως και στη Σούτσου, δεξιά και αριστερά αυτοκίνητα. Στην αριστερή όμως πλευρά, και δεύτερη σειρά. Οχι ένα ή δύο μεμονωμένα αυτοκίνητα όπως στη Σούτσου, αλλά κατά μήκος όλου του δρόμου. Από την Αντήνορος περνάει λεωφορείο. Αναγκαστικά κινείται σιγά σιγά, το πολύ με 3 χλμ. την ώρα. Περπατάμε πιο γρήγορα από το λεωφορείο. Αν κατά μήκος των δρόμων απ’ όπου περνάει λεωφορείο απαγορευόταν αυστηρά η στάθμευση, τα λεωφορεία θα κινούνταν με πενταπλάσια ή και δεκαπλάσια ταχύτητα. Τα δρομολόγια θα διαρκούσαν λιγότερο και θα είχαν αξιοπιστία. Θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια τι ώρα θα περάσει το λεωφορείο και πόσο χρόνο διαρκεί κάθε διαδρομή. Οπως γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις. Η αξιοπιστία των μέσων μαζικής μεταφοράς θα προσήλκυε επιβάτες και θα ελάφρυνε τη λειτουργία της πόλης.
Ολα τα παραπάνω είναι, νομίζω, καθημερινά βιώματα όλων μας. Δεν σας λέω κάτι καινούργιο. Και όμως, ανεχόμαστε αυτό το χάλι που προκαλεί ανυπολόγιστες ζημιές στη λειτουργία της πόλης και τρώει ένα σημαντικό μέρος του ελεύθερου χρόνου μας. Ερχονται δημοτικές εκλογές και αντί να ασχολούμαστε με τα προβλήματα της πόλης, ασχολούμαστε με το Μνημόνιο.
Ολα όσα περιέγραψα μπορούν να διορθωθούν με ελάχιστα ή καθόλου χρήματα. Χρειάζεται όμως ένας αξιόπιστος διοικητικός μηχανισμός στον δήμο και δημοτική ηγεσία που να θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Πρέπει να σας πω πως ο κ. Καμίνης μού δίνει την εντύπωση ότι ακριβώς θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Οπως έδειξε και ως συνήγορος του πολίτη, δεν θα υποκύψει στα οργανωμένα συνδικάτα ούτε βεβαίως στα κόμματα.
Από αυτόν τον περίπατο κέρδισα λίγη αισιοδοξία. Αν αναδειχθεί δήμαρχος ο κ. Καμίνης, κάτι θα αλλάξει στην Αθήνα έπειτα από πολλά χρόνια μοιρολατρικής ανοχής της κατρακύλας.
Δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή 10.10.2010
Σχετικές δημοσιεύσεις
