Από πολύ καιρό είχα προειδοποιήσει για όσα επρόκειτο να συμβούν. Κανείς δυστυχώς δεν άκουγε. Συγκεκριμένα στην Καθημερινή της 1ης Φεβρουαρίου 1998 και στον συντάκτη σας κ. Αντώνη Καρακούση τόνιζα: «Το μήνυμα είναι γραμμένο στον τοίχο, σε γιγαντοαφίσες. Αν συνεχίσουμε έτσι και την υπόθεση της δραχμής θα χάσουμε και πρόσθετο δημοσιονομικό κόστος θα αναλάβουμε». Στην συνέχεια της συνέντευξης σημείωνα ότι μπορούμε να αποφύγουμε αυτή την εξέλιξη εάν η κυβέρνηση προχωρήσει άμεσα στην λήψη τολμηρών μέτρων, όπως την πώληση ενός επιπλέον ποσοστού μετοχών του ΟΤΕ και των μεγάλων κρατικών τραπεζών μέσω του χρηματιστηρίου.
Την αμέσως επόμενη ημέρα, στις 2 Φεβρουαρίου, τη νύχτα που η Βουλή συνεδρίαζε με θέμα την γνωστή τροπολογία για τις ΔΕΚΟ, είχα δηλώσει:
«Από τον περασμένο Νοέμβριο έχουμε μπει σε κρίση εμπιστοσύνης…που δεν δείχνει σημάδια εξομάλυνσης, το αντίθετο μάλιστα. Αν δεν μπει τάξη στο κράτος και στις ΔΕΚΟ στους αμέσως επόμενους μήνες, δεν θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη….»
Στην ίδια συνεδρίαση είχα προειδοποιήσει και την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν υπάρχει χρόνος. Τελείωνα εκείνη την ομιλία μου λέγοντας:
«Έχουμε καιρό μόνο για αποφάσεις. Δύσκολες είναι αυτές οι αποφάσεις σήμερα που η κρίση έχει ξεσπάσει και ακόμα δυσκολότερες αν αφήσουμε να εκτροχιασθεί η πορεία προς την ΟΝΕ…».
Αυτά πριν από 45 ημέρες. Η μεν κυβέρνηση, όμως, συνέχισε παρά τις προειδοποιήσεις να μην πραγματοποιεί τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και η Νέα Δημοκρατία για την ομιλία μου εκείνη προτίμησε να με διαγράψει. Γίναμε φτωχότεροι για να μη στενοχωρήσουμε τις συντεχνίες του Δημοσίου.
Τούτη την ώρα, επιθυμώ να κάνω δυο επιπλέον επισημάνσεις:
Η πρώτη είναι ότι η υποτίμηση της δραχμής ασφαλώς δίνει στην κυβέρνηση μία μικρή περίοδο ανοχής από τις αγορές. Μια ανάσα. Αυτό δεν πρέπει να την παρασύρει να αναβάλλει και πάλι τις αλλαγές που έχει υποσχεθεί. Θα είναι πελώριο λάθος και δεν θα αποφύγει την εκ νέου αντίδραση των αγορών.
Η δεύτερη είναι ότι τα εξαγγελλόμενα μέτρα δεν είναι επαρκή για να δημιουργήσουν την παραγωγική και ανταγωνιστική Ελλάδα.
Τι αλήθεια θα αλλάξει στο μέγεθος και στο τρόπο λειτουργίας του δημοσίου τομέα η πώληση τριών μικρών κρατικών τραπεζών και η μετοχοποίηση (όχι η ιδιωτικοποίηση) άλλων 11 δημοσίων επιχειρήσεων και φορέων;
Ας μη μας κοροϊδεύει άλλο η κυβέρνηση. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν διαθέτει σήμερα πολιτική ηγεσία που να διαθέτει γνώση και τόλμη. Η μόνη πολιτική που μπορεί να καθησυχάσει τις αγορές και να μας οδηγήσει στην ΟΝΕ το 2001 είναι μια πολιτική που θα προβλέπει:
- Την άμεση κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές. Με άλλα λόγια να καταργηθούν αμέσως τα μονοπώλια της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της Ο.Α., των αστικών συγκοινωνιών.
- Την άμεση αποκρατικοποίηση της Εθνικής, Εμπορικής και Ιονικής Τράπεζας μέσω του χρηματιστηρίου, την πώληση πριν από το Πάσχα ενός πρόσθετου 20% του ΟΤΕ και την αναζήτηση στρατηγικών συμμαχιών και επενδυτών τόσο για τον ΟΤΕ, όσο και για την Ολυμπιακή. Αν καταργηθεί το μονοπώλιο του ΟΤΕ και της Ο.Α. δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχει στις επιχειρήσεις αυτές το δημόσιο.
- Την άμεση προώθηση δομικών αλλαγών στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και της δημόσιας διοίκησης. Οι προτάσεις των διεθνών οργανισμών αλλά και του κ. Σπράου, στους τομείς αυτούς, είναι προς την σωστή κατεύθυνση.
- Τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι μέχρι τέλους του χρόνου δεν θα φέρει κανένα νομοσχέδιο στη Βουλή που να προκαλεί νέα δαπάνη.
Εάν δεν γίνουν αυτά, η δυσπιστία των αγορών θα αναβιώσει. Η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να είναι στην ΟΝΕ το 2001. Την προχθεσινή υποτίμηση θα τη διαδεχθεί και άλλη.
Σχετικές δημοσιεύσεις
