Το άρθρο 16 του Συντάγματος αποτελείται από 471 λέξεις. Στη φλυαρία των 471 λέξεων κρύβεται η κατοχύρωση του μονοπωλίου και των προνομίων του διδακτικού προσωπικού. Η μακρόχρονη εφαρμογή του μονοπωλίου μετέτρεψε το διδακτικό προσωπικό σε συντεχνία, σε αυτούς που ο Γιάννης Ιωαννίδης χαρακτήρισε “κλειστό club που εξυπηρετεί διάφορους αφώτιστους, ετερόφωτους, κομματικούς ντενεκέδες, ιεροφάντες της ανοησίας, και άλλους χαλαρούς βολεμένους” και ο Χαράλαμπος Μουτσόπουλος εκτίμησε ότι “με τους (καθηγητές που έχει) και το σύστημα-νοοτροπία που τους στηρίζει, η χώρα δεν θα δει προκοπή: οι ικανοί θα φεύγουν, όσοι σοβαροί σταδιοδρομούν στο εξωτερικό δεν θα επιστρέψουν, τα πανεπιστήμια θα βυθίζονται στο έλος της κολλητοκρατίας”.
Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Κάθε χρόνο γίνεται χειρότερη. Αυτή την κατάσταση θέλει να συντηρήσει ο κ. Τσίπρας και ο προσωπικός “ινστρούχτοράς του” για το Σύνταγμα κ. Κατρούγκαλος. Ο κ. Κατρούγκαλος εξέχον μέλος αυτός της συντεχνίας των πανεπιστημιακών! Έφθασε ο κ. Κατρούγκαλος να δηλώσει ότι επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εμποδίσει για μια δεκαετία την υλοποίηση συνταγματικών αλλαγών στο άρθρο 16. Να μην αλλάξει δηλαδή τίποτε στα προνόμια της συντεχνίας των βολεμένων στο έλος.
Θα έπρεπε να γνωρίζει ο φερόμενος ως μηχανικός κ. Τσίπρας ότι η απόλυτη ακαμψία οδηγεί σε ρήξη. Ότι η κατάληξη θα είναι κάποιας μορφής εκτροπή. Αντί για οργανωμένη εξέλιξη, το χάος. Η συντεχνία των πανεπιστημιακών και των πολιτικών που την υπηρετούν, εξελίσσεται σε εχθρό του λαού. Τον πρώτο εχθρό επειδή υπονομεύει το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Θέλω να θυμίσω στους επιπόλαιους αναγνώστες ότι ο κ. Τσίπρας με τον κ. Κατρούγκαλο δεν είναι οι πρώτοι. Είναι οι τελευταίοι. Θα έπρεπε να έχουν περισσότερη γνώση. Παρασκευή 30 Μαΐου 1997 το υπουργικό συμβούλιο με πρωθυπουργό τον κ. Σημίτη αποφασίζει ότι δεν θα γίνει καμιά αλλαγή στο ισχύον Σύνταγμα αναβάλλοντας τη λύση των τεράστιων προβλημάτων στη τριτοβάθμια παιδεία (πολύ λιγότερα από τα σημερινά). Στο ρόλο του κ. Κατρούγκαλου, ο κ. Βενιζέλος Υπουργός Πολιτισμού τότε.
Χάνεται μια δεκαετία. Νέα προσπάθεια για το άρθρο 16 με πρωθυπουργό τον κ. Καραμανλή. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου συναινεί, αλλά ο κ. Βενιζέλος δίνει αγώνα να μη προταθεί η αναθεώρηση από 180 βουλευτές για να εμποδίσει τη Ν.Δ. να κάνει την αλλαγή μόνη της στην επόμενη Βουλή. Ο στόχος επιτυγχάνεται. Στην επόμενη Βουλή ναυαγεί η αναθεώρηση του άρθρου 16.
Ο κ. Παπανδρέου χρωστάει στην ιστορία μια ντόμπρα εξήγηση. Γιατί ματαίωσε την αναθεώρηση του άρθρου 16 την οποία γνωρίζω ότι θεωρούσε αναγκαία. Τι χρωστάει διότι δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη επειδή δεν γνωρίζαμε τα προηγούμενα.