Skip to content

Συνέντευξη Στέφανου Μάνου στον δημοσιογράφο Νίκο Οικονόμου.

 

«Είμαι σε δίλημμα, δεν ξέρω τι θα ψηφίσω…» είναι μια φράση που, εδώ στην Αθήνα, ακούω σχεδόν καθημερινά. 

 

«Αλλιώς φανταζόμουνα τον Καραμανλή και αλλιώς μας προέκυψε…»

 

«Όσο για τους υπουργούς του, …άσε καλύτερα».

 

Τι λες σε αυτούς τους ανθρώπους; Τι τους προτείνεις;

 

Από τον περασμένο Σεπτέμβριο που αποσύρθηκα από τη Βουλή, γράφω κατά μέσον όρο ένα με δύο άρθρα εβδομαδιαίως που δημοσιεύονται στην Καθημερινή και την Εστία. Σε όλα αυτά τα άρθρα, εκτός από κριτική, φροντίζω πάντα να γράψω τι θα έκανα εγώ αν είχα την ευθύνη. Οι αναγνώστες των άρθρων μου δεν μένουν ποτέ με την απορία: «τι θα έκανε ο Μάνος γι αυτό το ζήτημα;»

 

Πιστεύω ότι έτσι πρέπει να γίνεται η πολιτική. Υποχρέωση του πολιτικού πρέπει να είναι η σαφήνεια της πρότασης του, ο εξοβελισμός της αμφισημίας. Έτσι ο πολίτης θα γνωρίζει τι ακριβώς να περιμένει και γνωρίζοντας θα κάνει τις επιλογές του και έτσι θα αναλάβει και αυτός τις ευθύνες του. Τις ευθύνες της επιλογής.

 

Δυστυχώς οι περισσότεροι πολίτες δεν πολυσυμπαθούν τη σαφήνεια, τον ξεκάθαρο λόγο. Δεν θεωρούν τη σαφήνεια «πολιτική» και δεν θεωρούν «πολιτικούς» εκείνους που εκφέρουν την πρόταση τους χωρίς φτιασίδια. Πριν από πολλά χρόνια -ζούσε ακόμα ο Ανδρέας Παπανδρέου- θυμάμαι σε ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας να μου λένε: «Άκουσε εδώ, κύριε Υπουργέ, πες κανένα ψέμα…διότι ξέρεις, μας αρέσουν τα ψέματα, και ας ξέρουμε τι είναι!»

 

Μου λένε: «καλά τα γράφεις, αλλά ποιος σε ακούει;»

 

Εδώ και μερικούς μήνες γράφω και ξαναγράφω ότι για μένα είναι ακατανόητο να μην επιβάλλεται μια θηριώδης ποινή στη Siemens (στο νομικό πρόσωπο) για το ξεδιάντροπο λάδωμα που έκανε στην Ελλάδα για να κερδίζει τους διαγωνισμούς του Δημοσίου.

 

Πρότεινα συγκεκριμένα στον πρωθυπουργό να συγκαλέσει την επόμενη εβδομάδα το Υπουργικό Συμβούλιο προκειμένου να αποφασίσει πρώτον την επιβολή προστίμου στη Siemens ύψους 500 εκ. ευρώ –πέντε φορές το ύψος του δηλωμένου λαδώματος – και δεύτερον τον για μια πενταετία αποκλεισμό της Siemens από τις προμήθειες του Δημοσίου. Η δεύτερη ποινή να μπορεί να αρθεί σε περίπτωση που η Siemens ανακοινώσει με κάθε λεπτομέρεια ποιον, πότε, που και για ποιο σκοπό λάδωσε.

 

Ζήτησα επίσης να διακόψουν τον ύπνο τους οι φορολογικές αρχές και να ασχοληθούν με τις σοβαρότατες φορολογικές πτυχές των ποσών που διακινήθηκαν. 

 

Οι προτάσεις μου έχουν τον ίδιο κοινό στόχο: να πιεστεί η Siemens και τα όργανα της να βοηθήσουν ώστε να μάθουμε την αλήθεια και να μάθουν όλες οι εταιρείες που συναλλάσσονται με το Δημόσιο ότι αν ποτέ βρεθούν να λαδώνουν θα κινδυνεύουν με επιχειρηματική εξόντωση.

 

Μολονότι δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στις προτάσεις αυτές, μολονότι πολλοί τις υιοθέτησαν, η κυβέρνηση δεν ίδρωσε καθόλου. Ο εκπρόσωπος του κ. Καραμανλή –ο κ. Ρουσόπουλος- έκανε την ακόλουθη βαθυστόχαστη δήλωση, (την αντιγράφω όπως αποδόθηκε από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία για να μη χαθεί ούτε λέξη του νοήματος):

 

«Σε ερώτηση αν η κυβέρνηση θα πάρει διοικητικά μέτρα εναντίον της Siemens, ο κ. Ρουσόπουλος απάντησε πως η υπηρεσία ειδικών ελέγχων θα επιληφθεί της υπόθεσης για τον προσδιορισμό φορολογικών παραβάσεων και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μετά το τέλος της ανάκρισης. Συμπλήρωσε δε, πως κατά τη διάρκεια της δικαστικής έρευνας η υπηρεσία ειδικών ελέγχων μπορούσε να παρέμβει, εφόσον υπήρχε εισαγγελική παραγγελία.
 Όσο για το αν η Siemens θα εξακολουθήσει να μετέχει σε διαγωνισμούς του δημοσίου, είπε ότι η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να ορίζει τους κανόνες στη Βουλή.
 “Πολιτική απόφαση για να αποκλειστεί κάποιος είναι κάτι που δεν ανάγεται στο πολιτικό επίπεδο, αλλά έχει να κάνει με νομολογία”, σημείωσε ο κ. Ρουσόπουλος και πρόσθεσε πως μόνο με νομικά επιχειρήματα μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο.»

 

Προσέξτε τι λέει ο εκπρόσωπος του κ. Καραμανλή: Για τη Siemens οι φορολογικοί έλεγχοι θα γίνουν (αν γίνουν) μετά το πέρας της ανάκρισης. Σε όλους τους άλλους Έλληνες πολίτες, τους λιγότερο διαπλεκόμενους, οι έλεγχοι γίνονται οποτεδήποτε είτε γίνεται είτε όχι ανάκριση δεδομένου ότι οι φορολογικές παραβάσεις είναι ανεξάρτητες από τυχόν ποινικές.

 

Μνημειώδης θα μείνει η τελευταία φράση του εκπροσώπου του κ. Καραμανλή: Σύμφωνα με τον κ. Ρουσόπουλο, το αν θα συναλλάσσεται η κυβέρνηση με μια εταιρεία που κατακλέβει το Ελληνικό Δημόσιο δεν ανάγεται στο πολιτικό επίπεδο, αλλά έχει να κάνει με τη νομολογία! Εύγε, και εις ανώτερα!

 

Και η αντιπολίτευση –τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές- δεν έχει υιοθετήσει καμιά συγκεκριμένη πρόταση που να κατατείνει στον αυστηρό κολασμό της Siemens. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση φαίνονται να τρέμουν μήπως μια πληγωμένη Siemens αποκαλύψει αλήθειες και γεγονότα που προτιμούν να μείνουν μυστικά.

 

Έτσι ξαναρχόμαστε στην αρχή. «Είμαι σε δίλημμα, δεν ξέρω τι θα ψηφίσω…». Δεν μπορώ να προτείνω συγκεκριμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό. Πριν από δέκα χρόνια θα έλεγα απερίφραστα: Ψηφίστε τους Φιλελεύθερους. Σήμερα όμως αυτή η επιλογή δεν υπάρχει. Πάντως, πιστεύω, ότι η τελική ευθύνη βαρύνει τους πολίτες. Η παραίτηση και η αδιαφορία δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, επιλογή.  Απαιτείται δράση.  Όσοι μπορούν και θέλουν πρέπει να παρεμβαίνουν, κατά προτίμηση  ομαδικά, να διατυπώνουν τη γνώμη τους, να διευκολύνουν τη συσπείρωση σοβαρών, ικανών, ανιδιοτελών τεχνοκρατών που θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του τόπου, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, με γνώμονα την εμπειρία και την κοινή λογική. Για το καλό της Ελλάδας.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αγγελιοφόρος” 04.07.2008

Back To Top